До́брая

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
ж.
Н. До́брая
Р. До́брай
Д. До́брай
В. До́брую
Т. До́брай
До́браю
М. До́брай

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Добрая

т. 6, с. 173

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Добрая (в.) 2/560; 3/561 (к.), 562; 4/250

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Добрая Воля (в., Брэсцкая вобл.) 1/215

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Добрая Воля (в., Пінскі р-н) 4/250

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

няве́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Жонка сына.

Як добрая свякроў, то добрая і н. (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

засвая́льнасць, -і, ж.

Здольнасць засвойвацца арганізмам або свядомаспю.

Добрая з. праграмы вучнямі.

Высокая з. кармоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

до́бры

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. до́бры до́брая до́брае до́брыя
Р. до́брага до́брай
до́брае		 до́брага до́брых
Д. до́браму до́брай до́браму до́брым
В. до́бры (неадуш.)
до́брага (адуш.)		 до́брую до́брае до́брыя (неадуш.)
до́брых (адуш.)
Т. до́брым до́брай
до́браю		 до́брым до́брымі
М. до́брым до́брай до́брым до́брых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зало́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -ло́вак, ж.

Сястра мужа.

З. ў мяне вельмі добрая.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

назіра́льнасць, -і, ж.

Здольнасць бачыць, заўважаць факты, з’явы, якіх не бачаць, не заўважаюць іншыя.

У мастака добрая н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)