Verbum

по́ла, нескл., н.

Спартыўная камандная гульня з драўляным мячом і клюшкамі верхам на спецыяльна выезджаных конях.

Коннае п.

○

Воднае пола — спартыўная камандная гульня ў мяч на вадзе, а таксама адпаведны від спорту.

мотабо́л, -а, м.

Спартыўная камандная гульня: футбол на матацыклах.

|| прым. мотабо́льны, -ая, -ае.

бейсбо́л, -а, м.

Спартыўная камандная гульня з мячом і бітой.

|| прым. бейсбо́льны, -ая, -ае.

гольф, -а, м.

Гульня ў мяч, які клюшкай заганяюць у ямку, пераадольваючы рад штучных перашкод.

заба́ва, -ы, мн. -ы, -ба́ў, ж.

Гульня, пацеха або тое, што забаўляе, весяліць.

Дзіцячыя забавы.

займа́льны, -ая, -ае.

Здольны займаць увагу, уяўленне; забаўны.

Займальная гульня.

З. сюжэт.

|| наз. займа́льнасць, -і, ж.

квач², -а́, м.

Дзіцячая гульня, па правілах якой адзін з удзельнікаў, дагнаўшы другога, павінен дакрануцца да яго.

паўфіна́л, -у, м.

У спартыўных спаборніцтвах: гульня на першынство, якая папярэднічае фіналу.

|| прым. паўфіна́льны, -ая, -ае.

Паўфінальная сустрэча.

банк², -а, м.

1. У картачнай гульні: грошы, якія пастаўлены на кон.

Сарваць б.

2. Азартная картачная гульня.