ліма́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Заліў, утвораны морам у нізоўях ракі, а таксама салёнае возера паблізу мора, звычайна багатае на лячэбныя гразі.

|| прым. ліма́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гразі́шча, ‑ы, ж.

Разм. Вялікая гразь, многа гразі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жмуля́каць

‘чмякаць - утвараць гукі, характэрныя для хадзьбы па гразі, забалочаным месцы і пад.; ісці па чым-небудзь мокрым, гразкім, утвараючы характэрныя гукі’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. жмуля́каю жмуля́каем
2-я ас. жмуля́каеш жмуля́каеце
3-я ас. жмуля́кае жмуля́каюць
Прошлы час
м. жмуля́каў жмуля́калі
ж. жмуля́кала
н. жмуля́кала
Загадны лад
2-я ас. жмуля́кай жмуля́кайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час жмуля́каючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гразь, -і́, ж.

1. Размяклая ад вады глеба.

На агародзе г.

2. Бруд, нечыстоты.

На падлозе г.

3. перан. Пра амаральнасць, нячэснасць, што-н. ганебнае, нізкае.

◊

Змяшаць з граззю каго (разм., неадабр.) — груба аблаяць, зняважыць, зняславіць.

Не ўдарыць тварам у гразь (разм., адабр.) — паказаць сябе як найлепш.

Як гразі чаго (разм.) — вельмі многа.

Грыбоў сёлета як гразі.

|| прым. гра́зевы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Г. паток.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кара́вы, -ая, -ае.

1. Каляны ад засохлай гразі.

Каравая ануча.

2. Нягладкі, скрыўлены, шарахаваты, загрубелы.

Каравыя рукі.

3. перан. Няскладны, няўмелы, груба выкананы.

Каравыя выразы.

|| наз. кара́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прышлёпаць сов., разг. пришлёпать;

п. па гразі́ — пришлёпать по гря́зи

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прышлёпаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Разм. Шлёпаючы, прыйсці. Прышлёпаць па гразі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галёш і гало́ш, -а, мн. -ы, -аў, м.

Нізкі гумавы абутак, які адзяваецца на іншы абутак для засцярогі яго ад вады, гразі.

|| прым. галёшны, -ая, -ае і гало́шны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гразе...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) які мае адносіны да гразі (у 1 знач.), напр.: гразеадстойнік, гразеачышчальнік, гразеўлоўнік;

2) які мае адносіны да гразей, напр.: гразелячэбніца, гразелячэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

угру́знуць, -ну, -неш, -не; угру́з, -зла; -ні́; зак.

Глыбока ўвязнуць (у гразі, снезе і пад.); асесці, уехаць у зямлю.

У. у снезе.

Хацінка ўгрузла ў зямлю.

|| незак. угруза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)