часы́-куло́н мн. гадзі́ннік-куло́н, род. гадзі́нніка-куло́на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пясо́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Прызначаны для пяску. Пясочная скрынка.

2. Шэра-жоўтага колеру. Плашч пясочнага колеру.

3. Прыгатаваны з сухога, рассыпістага цеста. Пясочнае пірожнае.

•••

Пясочны гадзіннік гл. гадзіннік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бо́мкаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Адзывацца звонкім гулам (пра звон, гадзіннік і пад.).

Здалёк чулася, як бомкаў звон.

|| аднакр. бо́мкнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. бо́мканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

імянны́, -а́я, -о́е.

Памечаны імем уладальніка; выдадзены на чыё-н. імя; імя каго-н.

І. гадзіннік.

Імянная стыпендыя.

○

Імянны спіс — спіс, у якім пералічваюцца прозвішчы і імёны якіх-н. асоб.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Кура́нты ’вежавы або насценны гадзіннік з боем’ (ТСБМ, Нас.). Праз рус. мову з франц. courante ’бягучы’ (гл. Шанскі, 2, 8, 451).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

супрацьуда́рны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для засцярогі ад удараў. Гадзіннік з супрацьударным устройствам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсту́каць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што (разм.).

1. Перадаць, выканаць, зрабіць, стукаючы па чым-н.

А. такт.

Гадзіннік адстукаў 12 гадзін.

2. Стукаючы, пашкодзіць.

А. сабе ўсе пальцы.

|| незак. адсту́кваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хо́дзікі, ‑аў; адз. няма.

Разм. Насценны гадзіннік простай канструкцыі з гірамі. Мірон Іванавіч.. мелькам зірнуў на ходзікі: быў пачатак чацвёртай гадзіны. Лынькоў. Хто гадзіннік заводзіў? Не знаюць. Не помняць яны [дзеці]. Хутка ходзікі ходзяць, Калёсікі з боку відны. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

проціўда́рны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для засцярогі ад удараў; супрацьударны. Гадзіннік з проціўдарным устройствам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́ятнікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае маятнік. Маятнікавы гадзіннік. // Пабудаваны па прынцыпу руху маятніка. Маятнікавыя прыборы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)