расста́віцца, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -віцца; -вімся, -віцеся, -вяцца; зак. (разм.).

Размясціцца, стаўшы на патрэбных месцах у пэўным парадку.

|| незак. расстаўля́цца, -я́ецца; -я́емся, -я́ецеся, -я́юцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спла́віцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -віцца; зак.

1. Злучыцца шляхам плаўлення.

2. перан. Аб’яднацца ў непадзельнае цэлае; злучыцца.

Рэальнасць і ўспаміны сплавіліся ў адно.

|| незак. сплаўля́цца, -я́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

здзіра́віцца, ‑віцца; зак.

Стаць дзіравым. Страха здзіравілася. Мех здзіравіўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напла́віцца, ‑віцца; незак.

Расплавіцца ў нейкай колькасці. Наплавілася воску.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

барво́віцца, ‑віцца; незак.

Тое, што і барвавець. На ўсходзе барвовілася неба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчаслі́віцца, ‑віцца; безас. незак.

Тое, што і шчаслівіць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кара́віцца, ‑віцца; незак.

Станавіцца каравым (у 1, 3 знач.); каравець. Абутак каравіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

виться

1. (обвиваться) ві́цца;

2. (о волосах) кучара́віцца;

3. (извиваться) ві́цца;

ме́жду садо́в вьётся тропа́ між садо́ў уе́цца сце́жка;

4. (кружиться, летать) круці́цца;

вокру́г головы́ вью́тся комары́ вако́л галавы́ кру́цяцца камары́;

5. (развеваться) ві́цца, развява́цца, луна́ць;

6. (увиваться) разг. круці́цца, увіха́цца, аціра́цца;

7. страд. ві́цца; пле́сціся; см. вить;

◊

виться вьюно́м круці́цца ўюно́м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́травіцца ​1, ‑віцца; зак.

1. Атрымацца ад уздзеяння хімічных рэчываў (пра ўзор, адбітак). Вытравіўся афорт.

2. Знішчыцца ад хімічнага ўздзеяння; вывесціся. Вытравіліся плямы.

вы́травіцца ​2, ‑віцца; зак.

Спец. Паступова спусціцца (пра якарны ланцуг, канат і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канву́льсіі, ‑ій; адз. канвульсія, ‑і, ж.

Сутаргі ва ўсім целе. Віцца ў канвульсіях.

[Лац. convulsio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)