разве́сці², -вяду́, -вядзе́ш, -вядзе́; -вядзём, -ведзяце́, -вяду́ць; -вёў, -вяла́; -ло́; -вядзі́; -ве́дзены; зак., што.

Зрабіць слабейшым раствор чаго-н., дадаўшы вадкасці; разбавіць.

Р. спірт.

Р. фарбу.

|| незак. разво́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць.

|| наз. развядзе́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павя́нуць, ‑не; пр. павяў, ‑вяла; зак.

Звяць — пра ўсё, многае. Адцвілі, павялі травы. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасмяле́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў смелым, смялейшым. Домна праз часіну Унучку пасмялелую вяла. Пысін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

найкараце́йшы, ‑ая, ‑ае.

Самы кароткі. Найкарацейшы шлях. Найкарацейшы тэрмін. □ Агародамі вяла найкарацейшая сцежка дадому. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абвя́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. абвяў, ‑вяла; зак.

Тое, што і абвяць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крывано́сы, ‑ая, ‑ае.

З крывым носам. Незнаёмы зморшчыў сухі крываносы твар, вяла глянуў на Пазняка. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вя́нуць, -ну, -неш, -не; вя́нуў і вяў, вя́нула і вя́ла; вянь; незак.

Страчваць свежасць, сохнуць.

Лісце вяне.

◊

Вушы вянуць (разм.) — нельга, не хочацца слухаць (што-н. бязглуздае, хлуслівае, непрыстойнае).

|| зак. звя́нуць, -ну, -неш, -не; звянь і завя́нуць, -ну, -неш, -не; завя́нь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

няхо́джаны, ‑ая, ‑ае.

Такі, па якім не хадзілі, не ходзяць. Зарослая зялёным мохам, няходжаная сцяжынка вяла ў гушчар. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вя́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. вянуў і вяў, вянула і вяла; незак.

1. Страчваць свежасць (пра расліны). Прыпякала сонца, і яркая зелень знікала, трава бляднела, вяла ўвачавідкі. Васілевіч.

2. перан. Страчваць здароўе, сілу, бадзёрасць. [Муж Палікарпаўны] вянуў на вачах і ў дзень, калі Марыне споўнілася пятнаццаць год, памёр. Шахавец.

•••

Вушы вянуць гл. вуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ву́лачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Маленькая вузкая вуліца. Вузкая пясчаная вулачка.. вяла ў сярэдзіну мястэчка. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)