распаўне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Стаць поўным, тоўстым. [Некаторыя] могуць апрануцца ў аксаміт, могуць распаўнець, але ўсё роўна будуць выглядаць убогімі, пакрыўджанымі лёсам. Карпаў. — Першага я не ем, каб не распаўнець. Прокша.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вы́гляд ’від, знешнасць’ (Байк. і Некр.); ’погляд’ (Нас.); ’знешнасць’ (Касп., Гарэц.). Утворана ад выгляда́ць ’вызіраць; мець выгляд’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
маладзі́цца, ‑джуся, ‑лодзішся, ‑лодзіцца; незак.
Прымаць захады, каб выглядаць больш маладым. Хоць .. [пані Адэлі] было ўжо далёка за сорак і ўдавіца добра такі раздалася ў стане, яна яшчэ маладзілася і паглядала на мужчын. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падгляда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. Употай выглядаць каго‑, што‑н. Падглядаць у вокны. □ [Аўгіня] хвалявалася, як чалавек, што змушан падглядаць спатайку, рызыкуючы быць злоўленым. Колас.
2. каго. Выбіраць, браць мёд у пчол. Падглядаць пчол.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Выглёнда ’вышка’ (Чэрн.). Запазычана з польск. wygląda, найбольш блізкае значэнне, якое даецца ў слоўніках — ’акно’ (Варш. сл.); магчыма, самастойнае ўтварэнне ад wyglądać ’выглядаць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мець выгляд, выглядаць
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
грама́дзіцца, ‑дзіцца; незак.
Выглядаць грамадай, грамадзінай. Бягуць лясы, гаі, мяшаюцца палі, грамадзяцца горы, рассцілаюцца шырокія лугі. Колас.
грамадзі́цца, ‑дзі́цца; незак.
Збірацца ў грамаду, размяшчацца грамадой (у 1 знач.). Моладзь, што грамадзілася пры дзвярах на сцэну, хутка расселася. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Выгля́ды ’перадвясельны звычай, калі засватаная дзяўчына прыязджае глядзець гаспадарку маладога’ (КЭС, лаг.), выгля́дзіны (Касп.), вы́гляды ’тс’ (Мат. Гом.). Ад выгляда́ць ’глядзець, імкнуцца ўбачыць нешта’; параўн. рус. смотрины.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вузіра́ць ’выглядаць’ (КСТ). Гл. вызіра́ць, адносна фанетыкі гл. Карскі, 1, 237 і наст.; Бузук, Спроба, 23 і наст.; Асоўскі, LSL., 3А, 1934, 49 і наст.; ДАБМ, карта 22.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прасякне́нне, ‑я, н.
Стан паводле дзеясл. прасякнуць (у 2 знач.). Калі Маякоўскі дакранаўся да факта ці з’явы, можа ўбачаных і апісаных іншымі, яны пачыналі выглядаць зусім па-новаму, .. пачыналі першаіснаваць. Гэта ішло ад глыбокага прасякнення наватарскім духам часу. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)