мезаска́ф, ‑а, м.

Камера, прызначаная для вывучэння сярэдніх глыбінь акіяна і забяспечаная апаратурай для назірання за вадой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

батанізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; незак., што і без дап.

Збіраць розныя расліны з мэтай іх вывучэння; гербарызаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мікрато́м, ‑а, м.

Прыбор для атрымання тонкіх зрэзаў тканак жывёл і раслін для вывучэння іх будовы пад мікраскопам.

[Ад грэч. mikrós — маленькі і tomē — рэзанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малекуля́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да малекулы. Малекулярны рух. // Які мае адносіны да вывучэння малекул. Малекулярная тэорыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фанаско́п, ‑а, м.

Спец. Апарат для вывучэння гукавых асаблівасцей маўлення і спосабаў утварэння гукаў пры дапамозе галасавога апарата.

[Ад грэч. phōnē — гук і skopeō — гляджу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палеа...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) які мае адносіны да старажытных эпох, да глыбокай старажытнасці, напр.: палеаазіяты, палеаазіяцкі;

2) які мае адносіны да палеанталогіі, палеанталагічны, напр.: палеабатаніка, палеазаалогія;

3) які мае адносіны да вывучэння глыбокай старажытнасці, напр.: палеапаталогія, палеарэнтгеналогія, палеафіталогія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інтраскапі́я, ‑і, ж.

Візуальнае вывучэнне ўнутранай макраструктуры непразрыстых рэчываў і матэрыялаў; галіна навукі і тэхнікі, якая займаецца праблемамі такога вывучэння.

[Лац. intrō — унутр і грэч. scopeō — гляджу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гістары́зм, ‑у, м.

Дыялектычны прынцып вывучэння і ацэнкі прадметаў і з’яў у працэсе іх узнікнення і развіцця ў канкрэтна гістарычных умовах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цяжкадасту́пны, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, да якога цяжка даступіцца; непраходны. Цяжкадаступныя горы. Цяжкадаступная пустыня.

2. Цяжкі для разумення, вывучэння. Цяжкадаступны стыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэльфіна́рый, ‑я, м.

Вялікі акварыум, звычайна з марской вадой, які прызначаны для ўтрымання дэльфінаў з мэтай іх вывучэння, дрэсіроўкі і паказу наведвальнікам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)