Verbum

вастрасло́ў, -ло́ва, мн. -ло́вы, -ло́ваў, м.

Чалавек, які любіць і ўмее вастрасловіць; дасціпны, востры на язык.

прастрэ́л, -у, м. (разм.).

Прастудная хвароба — востры боль, ламота, калаццё ў паясніцы і іншых частках цела.

сяка́ч¹, секача́, мн. секачы́, секачо́ў, м. (спец.).

Востры нож, інструмент, механізм для раздраблення, сячэння чаго-н.

дзю́бка, -і, мн. -і, -бак, ж.

1. гл. дзюба.

2. Тонкі востры канец чаго-н.

Д. нажа.

ко́нчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. гл. канец.

2. Пра востры ці звужаны канец чаго-н.

К. іголкі.

бранхі́т, -у, М -хі́це, мн. -ы, -аў, м.

Запаленне слізістай абалонкі бронхаў.

Востры б.

Хранічны б.

|| прым. бранхі́тны, -ая, -ае.

цы́пель, -я, мн. -і, -яў, м.

Востры, у форме кліна выступ на чым-н.

Ц. ключа.

|| прым. цы́пельны, -ая, -ае.

патарча́ка і патырча́ка, -і, ДМ -ча́цы, мн. -і, -ча́к, ж.

Востры прадмет, які тырчыць адкуль-н.

Наткнуцца на патырчаку.

ражо́н, -жна́, мн. -жны́, -жно́ў, м. (уст.).

Востры кій.

◊

Лезці на ражон (разм., неадабр.) — брацца за што-н. заведама рызыкоўнае.

ланцэ́т, -а, М -цэ́це, мн. -ы, -аў, м.

Востры з двух бакоў хірургічны нож невялікіх памераў.

|| прым. ланцэ́тны, -ая, -ае.