испове́дание ср.

1. (действие) спавяда́нне, -ння ср.;

2. (вероисповедание) веравызна́нне, -ння ср., ве́ра, -ры ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

басурма́нскі, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае адносіны да басурмана. Басурманская вера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

монатэі́зм, ‑у, м.

Рэлігійная вера, заснаваная на пакланенні адзінаму богу; адзінабожжа; проціл. політэізм.

[Ад грэч. mónos — адзін і theos — бог.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вяру́тны ’сапраўдны’ (ваўк., Янк. БФ), укр. вірутний ’сапраўдны, арыгінальны’, запазычана са ст.-польск. wierudny ’сапраўдны’, суч. польск. wierutny ’тс’ (Булыка, Запазыч., 60–61). Да вера (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

закаха́насць, ‑і, ж.

Стан закаханага. Вера адчувала, што любіць чалавека нейкай хваравітай закаханасці. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чуде́сный

1. (являющийся чудом) цудо́ўны; (удивительный, необычайный) дзіво́сны; (волшебный) чарадзе́йны;

ве́ра в чуде́сное ве́ра ў дзіво́сы (цу́ды);

чуде́сное спасе́ние дзіво́снае выратава́нне;

2. (чудный, прекрасный) цудо́ўны;

чуде́сный день цудо́ўны дзень;

у него́ чуде́сный вид у яго цудо́ўны вы́гляд.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каталі́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да каталіцызму, да католікаў. Каталіцкая царква. Каталіцкія абрады. Каталіцкая вера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыса́днік, ‑а, м.

Кветнік каля хаты; агародчык. Прыйшоўшы дамоў, Вера Васільеўна ўзялася паліваць кветкі ў прысадніку. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

веравызна́нне, ‑я, н.

Разнавіднасць якога‑н. веравучэння ў спалучэнні з уласцівай яму абраднасцю; вера. Каталіцкае веравызнанне. Свабода веравызнання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іншаве́р’е, ‑я, н.

Уст. Іншая ў параўнанні з чыёй‑н. вера, рэлігія; прыналежнасць да іншага веравызнання; не пануючае веравызнанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)