ца́рственны, ‑ая, ‑ае.

1. Уст. Які належыць цару. Царственная ўлада.

2. перан. Кніжн. Велічны, вялікасны. Царственны жэст. Царственны выгляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Велягу́р, велягу́ра ’перарослы’ (Нас.), велягу́рны, велягу́рысты ’высакарослы; велічны; высакамоўны; фанабэрысты; пышны’. Да этымалогіі гл. Супрун, Веснік БДУ, 1969, 2, 68 наст.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

манумента́льны, -ая, -ае.

1. Які адносіцца да стварэння манументаў, помнікаў, да афармлення архітэктурных збудаванняў.

2. Велічны, грандыёзны, які ўражвае сваёй велічынёй, магутнасцю.

М. будынак.

3. Грунтоўны, глыбокі па змесце.

М. твор.

Манументальнае даследаванне.

|| наз. манумента́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вялі́касны, ‑ая, ‑ае.

1. Важны, велічны. З балкона сваёй канцылярыі прыстаў вялікасным позіркам акідае рынак. Чорны.

2. Урачыста ўзняты, поўны велічы. Вялікасны гімн.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агульнавядо́ма, безас. у знач. вык.

У усеагульным веданні чаго‑н. Агульнавядома, што велічнае заўсёды простае, вычварнае рассейвае уяўленні аб узнёслым і велічны. У. Калеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патрыя́ршы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да патрыярха (у 3 знач.).

2. Такі, як у патрыярха (у 1, 2 знач.); велічны, урачысты, важны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алімпі́йскі, -ая, -ае; гл. алімп, алімпіяда.

○

Алімпійскія гульні — усенародныя гульні ў Старажытнай Грэцыі ў гонар бога Зеўса, якія наладжваліся адзін раз у 4 гады паблізу Алімпіі, а таксама сучасныя міжнародныя спаборніцтвы па ўсіх асноўных відах спорту.

◊

Алімпійскі спакой — велічны, непарушны, поўны спакой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ва́жны, -ая, -ае.

1. Які мае вялікае значэнне, значны.

Важная справа.

Важная галіна народной гаспадаркі.

2. Высокі па пасадзе, становішчы (разм.).

В. начальнік.

Важная персона.

3. Велічны, паважны, фанабэрысты.

В. выгляд.

Важна (прысл.) трымаць сябе.

|| наз. ва́жнасць, -і, ж. (да 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грандыёзны, ‑ая, ‑ае.

Вялікі, магутны, велічны. Уся наша краіна — грандыёзная камуністычная будоўля. Машэраў. Новыя, сацыялістычныя адносіны ў краіне абумовілі новыя адносіны да працы мільёнаў рабочых і сялян, і вынікі гэтай працы былі грандыёзныя. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імпаза́нтны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які робіць уражанне; велічны, паважны з выгляду. Імпазантны выгляд. □ Усе тры дні працэсу найбольшую цікавасць і суддзяў, і нешматлікай дыстыляванай публікі прыцягвалі, вядома, імпазантны Жалябаў, неяк будзённа-спакойная поруч з ім Пяроўская. Мехаў.

[Фр. imposant.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)