мая́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Вежа з сігнальнымі агнямі на беразе мора або вострава, якія паказваюць шлях караблям.

|| прым. мая́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Высокая, пераважна конусападобная, пабудова спецыяльнага прызначэння; вежа.

Тэлевізійная в.

Буравая в.

|| прым. вы́шачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

васьмівуго́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Геаметрычная фігура з васьмю вугламі, якія ўтвараюцца звёнамі замкнутай крывой лініі.

Правільны в.

|| прым. васьмівуго́льны, -ая, -ае.

Васьмівугольная вежа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звані́ца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Вежа са званамі пры царкве.

Глядзець са сваёй званіцы на што-н. (са свайго, абмежаванага пункту гледжання; разм.).

|| прым. звані́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сямія́русны, ‑ая, ‑ае.

У сем ярусаў. Сяміярусная вежа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

васьмівуго́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае восем вуглоў. Васьмівугольная вежа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

водапад’ёмны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для пад’ёму вады. Водапад’ёмная вежа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навуго́льны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца на вуглу. Навугольная вежа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звані́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да званіцы. Званічная вежа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мая́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да маяка. Маячная вежа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)