ампутава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што.

Зрабіць (рабіць) ампутацыю. І руку і нагу неадкладна трэба было ампутаваць. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бясхле́бны, ‑ая, ‑ае.

Для якога характэрны адсутнасць, нястача хлеба. У цяжкія бясхлебныя гады прадала.. [гаспадыня] дом і пераехала ў Ташкент. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каду́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Невялікая кадзь; кадка. Поруч, у дзвюх кадушках ляжалі пахучыя антонаўкі. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

варыўня́, ‑і, ж.

Абл. Невялікі будынак для захавання бульбы, агародніны; стопка. Мужчыны прыязджалі, насыпалі паўнюткія вазы [бульбы], везлі ў варыўню. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трумо́, нескл., н.

1. Высокае стаячае люстра. [Крысціна] увесь час вярцелася перад велізарным трумо. Васілевіч.

2. Спец. Прасценак, звычайна ўпрыгожаны арнаментам.

[Фр. trumeau.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

улюбёнасць, ‑і, ж.

Стан улюбёнага. Працуючы з Апанасам Мітраховічам, паступова адчула гэту ўлюбёнасць у будаўнічую справу і Марыя Макарэвіч. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недачува́нне, ‑я, н.

Дрэнны слых, глухаватасць. — Ну, дзед Ігнат, як страха падаецца? — яшчэ здалёк моцна крыкнула.. [Люба], ведаючы дзедаву бяду: недачуванне. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змясто́ўны, ‑ая, ‑ае.

З багатым зместам, з вялікім унутраным сэнсам. Змястоўная кніга. Змястоўны даклад. □ Дубовік заўсёды даваў абгрунтаваны, змястоўны адказ. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жанчыналю́б, ‑а, м.

Пра мужчыну, які празмерна заляцаецца да жанчын. — Я не жанчыналюб, і жаночая спадніца няздольнш закруціць мне галаву. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзя́дзя, ‑і, м.

Дарослы мужчына (у мове дзяцей). Параўняліся і, чую, дзяўчынка кажа: «Мамка, глянь, які смешны ў дзядзі капялюш». Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)