трумо́, нескл., н.
1. Высокае стаячае люстра. [Крысціна] увесь час вярцелася перад велізарным трумо. Васілевіч.
2. Спец. Прасценак, звычайна ўпрыгожаны арнаментам.
[Фр. trumeau.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)