варо́чанне I ср. возвраще́ние; см. варо́чаць I
варо́чанне II ср.
1. воро́чание, повора́чивание; вороше́ние, шевеле́ние;
2. опроки́дывание;
3. верче́ние, враще́ние;
4. шевеле́ние;
1-4 см. варо́чаць II 1-4
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
папаваро́чаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.
Разм. Варочаць доўга, неаднаразова; паварочаць многа чаго‑н. А колькі ён там, гаротнік, карчоў папаварочаў, колькі карэнняў пападраў, зямлю, як пух, вырабіў. Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
возмеща́ть несов. (покрывать) пакрыва́ць; (оплачивать) апла́чваць; (возвращать) вярта́ць, варо́чаць; (компенсировать) кампенсава́ць; (заменять) замяня́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перабо́льшванне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. перабольшваць — перабольшыць.
2. Тое, што і перабольшанне (у 2 знач.). Пра Тоню Базылькевіча прывыклі гаварыць, што ён можа варочаць горы. Вядома, гэта было перабольшванне. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Адвара́чнік, атварачнік ’Polygonum bistorta L.’ (Кіс.) да адварочвацца. Гл. варочаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ќешкаць ’муштраваць’ (Сцяшк. Сл.), кешкаты ’мяшаць, варочаць’ (З нар. сл.). Гл. кешкацца,
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Кны́саць ’варочаць, рыць’ (Сл. паўн.-зах.). Балтызм. Параўн. літ. knisti. Гл. таксама кнойсаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
загне́т, ‑а, М ‑неце, м.
Гарызантальная пляцоўка перад топкай у печы; прыпечак. Анюта яшчэ магла варочаць цэбры з запаранай мяпінай, паднімаць на загнет велізарныя чыгуны. Корбан. Я вясёлыя дні твае помню, Калі цяжка было вагнету Ад каструль, чыгункоў пузатых. Сіпакоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Абарача́цца ’бываць у розных мясцінах’ (Шат.), ’перакульвацца, абыходзіцца’ (Нас.), абарачывацца ’тс’ (Юрч.), абарачываць ’перакульваць, пераварачваць’ (Юрч.), абварачацца, абварачываць. Гл. варочаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вы́варатка. Насовіч тлумачыць рус. ’хозяйственный оборот’ (Нас.), вываро́тка ’выкрутка’ (Байк. і Некр., Нас.). Ад вываро́чвацца ’выкручвацца, пазбягаць цяжкага становішча’. Гл. варочаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)