нахава́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Разм. Схаваць што‑н. у вялікай колькасці. Нахавала вавёрка арэхаў на зіму.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
грызу́н, ‑а, м.
Млекакормячая жывёліна атрада грызуноў (мыш, заяц, суслік, вавёрка і інш.) з доўгімі моцна развітымі пярэднімі зубамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перашмыгну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
Разм. Хутка і непрыкметна перамясціцца куды‑н. Вавёрка перашмыгнула на другое дрэва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Скаку́ха, скаку́шка ‘вавёрка’ (Касп., Сцяшк.). Укр. скаку́шка ‘тс’. Да скакаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
даўгахво́сты, ‑ая, ‑ае.
З доўгім хвастом. Даўгахвостая вавёрка, відаць, нечым напалоханая, рыжай маланкай узлятае ўгору па карабатай кары дуба. Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паадгрыза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Адгрызці адно за другім усё, многае. [Маці] паказала новы бацькаў касцюм. У ім усе гузікі вавёрка паадгрызала. Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Лыві́рка ’вавёрка’ (Клім., Інстр. 2), укр. зах.-закарпацк. ловы́рка, ловы́рʼка (Бел.-укр. ізал., 36). Дзендзялеўскі (SSlav, 12, 276) прычынай узнікнення такой формы бачыць народную этымалогію — пад уплывам дзеяслова лови́ти ’лавіць’. Малаімаверна. Можна бачыць разуменне носьбітамі гаворак пачатковага в‑ як прыстаўнога, які праз й‑ перайшоў у л‑: вавёрка — авёрка — еёрка — евюрка — лывірка, аналагічна рэха — [эха] — яхо — ляха. Гл. яшчэ лы́мя.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
каршачо́к, ‑чка, м.
Малады, невялікі коршак. Дробны каршачок плаваў над асіннікам, вавёрка імчалася цераз дубы. Чорны. Нудна пасвістваючы, высока над грэбляй лётаў, выглядаючы здабычу, маленькі каршачок. Самуйлёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́лушчыць, ‑шчу, ‑шыш, ‑плыць; зак., што.
Выняць зерне з шкарлупіння, цвёрдай абалонкі; вылузаць. Вавёрка вылушчыла зярняты з яловай шышкі. // Спец. Выдаліць хірургічным спосабам. Вылушчыць пухліну. Вылушчыць хворую костку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адды́шка, ‑і, ДМ ‑шцы, ж.
Разм. Кароткі перапынак для адпачынку. А я бягу без аддышкі, з галля абтрасаючы зоркі, з ялін залацістыя шышкі Кідае пад ногі вавёрка... Матэвушаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)