пу́тать несов.

1. в разн. знач. блы́таць;

пу́тать ни́тки блы́таць ні́ткі;

пу́тать бума́ги на столе́ блы́таць папе́ры на стале́;

я всегда́ их пу́таю — они́ похо́жи друг на дру́га я заўсёды іх блы́таю — яны́ падо́бныя адзі́н да аднаго́;

не пу́тайте, отвеча́йте ясне́е не блы́тайце, адка́звайце ясне́й;

2. (вовлекать) разг. блы́таць; уме́шваць;

не пу́тайте меня́ в э́то де́ло не блы́тайце (не ўме́швайце) мяне́ ў гэ́ту спра́ву;

3. (лошадей) обл. пу́таць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Блу́таць. Гл. блу́тацца, блы́таць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сплаці́ць, сплачу, сплаціш, сплаціць; зак., што.

Разм. Аплаціць, унесці плату, кампенсацыю за што‑н. Каб не блытаць бухгалтэрыю, я сплачу ўвесь доўг адразу. Дубоўка. [Проннікаў:] — Паны суддзі, хоць я ў гэтай справе і не вінаваты, але згодзен сплаціць Зацэпіну чацвёртую частку шкоды. Сіпакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кілба́сіца ’блытаць’ (Др.-Падб.). Гл. кілбаса.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Аблы́таць ’апутаць’ (КТС), аблытацца ’звязацца, пасябравацца’ (КЭС). Гл. блытаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пу́таніна ’блытаніна’ (Гарэц., Шат.). Да пу́таць ’путаць; блытаць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

блы́танне ср.

1. пу́тание, спу́тывание;

2. смеше́ние, сме́шивание;

3. пу́тание;

4. пу́тание;

5. впу́тывание;

6. пу́тание;

1-6 см. блы́таць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блы́таны

1. пу́танный, спу́танный;

2. сме́шанный;

3. прил. пу́таный;

4. прил. пу́таный;

5. впу́танный;

1-5 см. блы́таць 1-5

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Брыта́ць 1 ’закілзаць’ (Шпіл., Нас.). Рус. брота́ть, заброта́ть, укр. брота́ти ’тс’. З *брътати (< *о‑брътати < *об‑рът‑ати да прэфікса об‑ і рътъ ’рот’). Бернекер, 92; Ільінскі, РФВ, 70, 274; Ваян, RÉS, 22, 9; Фасмер, 1, 219. Параўн. аброць.

Брыта́ць 2 ’заблытваць (ніткі)’ (Сцяц.). Відавочна, таго ж паходжання, што і брыта́ць 1 (гл.). Магчыма, не без уплыву дзеяслова блы́таць (гл.). Але не выключаецца, што брыта́ць ’блытаць, заблытваць’ < блытаць (з нерэгулярным ‑р‑ замест ‑л‑: параўн. брага́ць < блага́ць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Плэ́тацца ’блытацца (пад нагамі)’ (ашм., Сцяшк. Сл.). У выніку кантамінацыі лексем плёнтацца і блытаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)