Verbum

прыбо́й, -ю, м.

Марскія хвалі, якія б’юць у бераг.

Час прыбою.

|| прым. прыбо́йны, -ая, -ае.

спу́сцісты, -ая, -ае.

Які паступова спускаецца; пакаты, не круты.

С. бераг.

|| наз. спу́сцістасць, -і, ж.

усту́пісты, -ая, -ае (разм.).

Які мае ўступы¹.

У. бераг.

Уступістая вежа.

|| наз. усту́пістасць, -і, ж.

спа́дзісты, -ая, -ае.

Які паступова паніжаецца, мае схіл.

С. бераг.

Спадзістая гара.

|| наз. спа́дзістасць, -і, ж.

забало́ціцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ціцца; зак.

Ператварыцца ў балота.

Бераг забалоціўся.

|| незак. забало́чвацца, -аецца.

наго́рны, -ая, -ае.

1. Горны, які знаходзіцца ў гарах.

Н. ручай.

2. Гарысты, высокі.

Н. бераг ракі.

брыз, -у, м.

Слабы вецер, які дзьме днём з мора на бераг, а ноччу — з берага на мора.

імшы́сты, -ая, -ае.

1. Парослы мохам.

І. бераг.

2. Падобны на мох.

Імшыстая трава.

|| наз. імшы́стасць, -і, ж.