фальцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны; незак., што (спец.).
1. Згінаць аддрукаваны аркуш пэўным чынам.
Ф. кнігу.
2. Згінаючы і заціскаючы канцы, злучаць (пра металічныя лісты).
|| зак. сфальцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны.
|| наз. фальцава́нне, -я, н. і фальцо́ўка, -і, ДМ -о́ўцы, ж.
|| прым. фальцо́вачны, -ая, -ае і фальцава́льны, -ая, -ае.
Фальцовачнае шво.
Фальцавальны цэх.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
састрачы́ць, ‑страчу, ‑строчыш, ‑строчыць; зак., што.
1. Злучыць строчкай. Састрачыць кавалкі матэрыялу.
2. Зрасходаваць, шыючы на швейнай машынцы (пра ніткі).
3. Пакрыць строчкай пры шыцці. Састрачыць каўнер.
4. Спісаць. Састрачыць аркуш паперы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уго́ддзе, ‑я, н.
Участак зямлі, які мае гаспадарчае прызначэнне. Сенакосныя ўгоддзі. Лясныя ўгоддзі. □ Васіліна забрала ў Люды аловак, прыхапіла з суседняга стала аркуш паперы і схілілася над картай, разглядаючы калгасныя ўгоддзі і іх межы. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зато́чаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад затачыць.
2. у знач. прым. Завостраны. [Кастравіцкі] адчуваў у сабе гатоўнасць хоць зараз жа сесці за стол, узяць у рукі заточаны аловак, аркуш паперы, патануць у знаёмай стыхіі думкі. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скрэ́мзаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад скрэмзаць.
2. у знач. прым. Пакрыты рознымі штрыхамі, спісаны, счырканы. На стале, за якім .. [інжынер] сядзеў, асталіся скрэмзаная паперка ды чысты, разлінеены на графы аркуш паперы .. ў калгас прыязджаў прадстаўнік вытворчага ўпраўлення. Палтаран.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
утрая́, прысл.
У тры разы, утрайне. Бацька ўвесь час ездзіў з канём па заработках.., бо чалавек з канём зарабляў удвая, а то і ўтрая болей, чым адзін. Дамашэвіч. Я стаяла ў вестыбюлі завода, разглядаючы вялізную, утрая большую за газетны аркуш, газету. Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фальцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; незак., што.
Спец.
1. Рабіць фальц (у 1, 2 знач.). Фальцаваць аконныя рамы. □ [Раман Раманавіч:] — У нас механізацыя: машынамі габлюем, пілуем, фальцуем. Дубоўка.
2. Згінаць, згортваць папяровы аркуш у адпаведным парадку. Я апрацоўваў заметкі, збіраў падпіску, фальцаваў газеты, хадзіў на вёрстку ў друкарню. Скрыган.
[Ад ням. falzen — складваць, згібаць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
листII м.
1. (бумаги, пласт материала) ліст, род. ліста́ м.;
лист желе́за ліст жале́за;
2. (документ) ліст, род. ліста́ м.;
исполни́тельный лист выкана́ўчы ліст;
похва́льный лист пахва́льны ліст;
подписно́й лист падпісны́ ліст;
3. типогр. а́ркуш, -ша м.;
а́вторский лист а́ўтарскі а́ркуш;
игра́ть с листа́ муз. ігра́ць з ліста́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
друкава́ны
1. прич. печа́танный;
2. прил. печа́тный;
~нае сло́ва — печа́тное сло́во;
~ныя лі́тары — печа́тные бу́квы;
~ныя варыя́нты ве́рша — печа́тные вариа́нты стихотворе́ния;
○ д. а́ркуш — печа́тный лист
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сшы́так, ‑тка, м.
1. Сшытыя, у вокладцы, лісты чыстай паперы для пісьма, малявання. Вучнёўскія сшыткі. Агульны сшытак. □ Салдат даў хлопцу ў рукі тоўсты, з цвёрдай вокладкай сшытак. Навуменка. Аленка дастала сшытак са сваімі рысункамі. Колас. // Нясшытыя лісты пісчай паперы, складзеныя разам.
2. Складзены, але не разрэзаны друкаваны аркуш у кнізе, брашуры і пад.
3. Асобны выпуск перыядычнага выдання або друкаванага твора, які выходзіць па частках. Першы сшытак этымалагічнага слоўніка. // Невялікі зборнік нот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)