Verbum

амінакісло́ты, ‑аў.

Арганічныя кіслоты — бясколерныя крышталічныя рэчывы, большасць якіх добра раствараецца ў вадзе.

арга́ніка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.

Разм.

1. Арганічная хімія.

2. Арганічныя ўгнаенні.

альдэгі́ды, ‑аў; адз. альдэгід, ‑у, М ‑дзе, м.

Арганічныя злучэнні, якія з’яўляюцца прадуктамі няпоўнага акіслення спірту.

перагно́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да перагною. Перагнойныя арганічныя рэчывы. // З перагноем. Перагнойныя глебы. // Зроблены з перагною.

вітамі́ны, ‑аў; адз. вітамін, ‑у, м.

Арганічныя рэчывы, неабходныя для харчавання і жыццёвай дзейнасці жывых арганізмаў. Вітамін А.

вуглевадаро́ды, ‑аў; адз. вуглевадарод, ‑у, М ‑дзе, м.

Арганічныя злучэнні, якія складаюцца з вугляроду і вадароду. Сумесь цвёрдых вуглевадародаў.

ілю́вій, ‑ю, м.

Спец. Мінеральныя і арганічныя рэчывы, вымытыя вадою з верхняй часткі глебы і адкладзеныя ў яе ніжняй частцы.

[Ад лац. illuvies — разліў, намыўная гразь.]

фосфарабактэры́н, ‑у, м.

Бактэрыяльнае ўгнаенне, якое ўтрымлівае споры бактэрый, здольных пераводзіць арганічныя фосфарныя злучэнні глебы ў даступныя для раслін формы.