Verbum

зато́е, злуч. супраціўны.

Але, у той жа час, аднак.

Дамогся справядлівасці, з. нажыў сабе ворагаў.

гарэ́лы, -ая, -ае.

Абпалены, папсаваны агнём, але не да канца спалены.

Г. блін.

Запахла гарэлым (наз.).

прыхво́рваць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Хварэць часта, але не моцна.

У апошні час стары прыхворвае.

прадме́сце, -я, мн. -і, -яў, н.

Пасёлак, які размешчаны непадалёку ад горада, але не ўваходзіць у яго межы.

дара́дчы, -ая, -ае.

Звязаны з правам выказаць меркаванне, але не выносіць рашэнне.

Дэлегаты з правам дарадчага голасу.

Д. пакой.

кушэ́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Невялікая канапа з узгалоўем, але без спінкі.

|| прым. кушэ́тачны, -ая, -ае.

версіфіка́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Чалавек, які лёгка складае вершы, але не мае паэтычнага дару.

|| прым. версіфіка́тарскі, -ая, -ае.

патро́ху, прысл.

1. У невялікай колькасці, нямнога.

Ён есць п., але часта.

2. Паступова, з цягам часу.

Хворы пачаў п. папраўляцца.

начо́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які многа чытае, але павярхоўна, некрытычна засвойвае прачытанае.

|| ж. начо́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

наміна́льны, -ая, -ае.

1. гл. намінал.

2. Які толькі называецца, але не выконвае сваіх функцый; фіктыўны (кніжн.).

Лічыцца дзе-н. намінальна (прысл.).