Verbum

адпра́ва, -ы, мн. -ы, -ра́ў, ж.

Набажэнскі абрад, які праводзіцца па просьбе вернікаў (шлюб, хрэсьбіны, паніхіда і пад.).

хаўту́ры, -ту́р (разм.).

1. Абрад пахавання нябожчыка.

Справіць х.

2. Жалобны стол па нябожчыку.

|| прым. хаўту́рны, -ая, -ае.

прычашчэ́нне, -я, н.

Хрысціянскі абрад прыняцця просвіры і віна — таінства, у час якога на вернікаў нібыта сыходзіць боская ласка.

радавы́³, -а́я, -о́е.

1. Які мае адносіны да роду (у 2 знач.).

Р. абрад.

2. Спадчынны, родавы.

Радавая маёмасць.

абраза́нне, -я, н.

1. гл. абрэзаць.

2. Рэлігійны абрад у яўрэяў і мусульман, звязаны з выдаленнем крайняй плоці ў хлопчыкаў.

трэ́ба², -ы, мн. -ы, трэб, ж.

У праваслаўі: богаслужэбны абрад (хрысціны, вянчанне, паніхіда і пад.), які выконваецца святаром па просьбе веруючых.

канфірма́цыя, -і, ж.

У каталікоў і пратэстантаў (у розных формах) таінства мірапамазання і абрад прыёму ў царкоўную супольнасць.

|| прым. канфірмацы́йны, -ая, -ае.

заручы́ць, -учу́, -у́чыш, -у́чыць; -у́чаны; зак., каго.

Справіць абрад заручын.

Павіншаваць заручаных (наз.).

|| незак. заруча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| прым. заруча́льны, -ая, -ае.

З. пярсцёнак.