фламбі́раваць

‘абпаліць (абпальваць) страву ў канцы прыгатавання’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. фламбі́рую фламбі́руем
2-я ас. фламбі́руеш фламбі́руеце
3-я ас. фламбі́руе фламбі́руюць
Прошлы час
м. фламбі́раваў фламбі́равалі
ж. фламбі́равала
н. фламбі́равала
Загадны лад
2-я ас. фламбі́руй фламбі́руйце
Дзеепрыслоўе
цяп. час фламбі́руючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фламбі́раваць

‘абпаліць (абпальваць) страву ў канцы прыгатавання’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. фламбі́рую фламбі́руем
2-я ас. фламбі́руеш фламбі́руеце
3-я ас. фламбі́руе фламбі́руюць
Прошлы час
м. фламбі́раваў фламбі́равалі
ж. фламбі́равала
н. фламбі́равала
Загадны лад
2-я ас. фламбі́руй фламбі́руйце
Дзеепрыслоўе
прош. час фламбі́раваўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асмужы́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -му́жыць; -му́жаны; зак.

1. што. Зацягнуць, пакрыць смугою, туманам і пад.

Дым пажару асмужыў неба.

2. каго-што. Абветрыць, абпаліць сонцам.

Асмужыў вецер рукі, твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абпа́лены

1. обожжённый; опалённый;

2. обожжённый;

1, 2 см. абпалі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абву́гліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Абпаліць зверху. Абвугліць канцы паляў. □ Бомбай клёны старыя абвугліла... Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апалі́ць, апалю́, апа́ліш, апа́ліць; апа́лены; зак., што.

1. Тое, што і абпаліць.

Маланка апаліла дрэва.

2. Нагрэць (палівам), зрабіць цёплым.

А. кватэру.

|| незак. апа́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. апа́льванне, -я, н. і апа́л, -у, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́калить сов.

1. техн. вы́гартаваць;

2. (глиняные изделия) вы́паліць, абпалі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обже́чь сов.

1. абпалі́ць; (кипятком) апа́рыць;

2. (причинить ожог) апячы́, мног. паапяка́ць;

3. (обработать огнём, жаром) техн. абпалі́ць;

4. перен. апячы́, мног. паапяка́ць;

обже́чь себе́ па́льцы апячы́ сабе́ па́льцы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апячы́, апяку́, апячэ́ш, апячэ́; апячо́м, апечаце́, апяку́ць; апёк, апякла́, -ло́; апячы́; апе́чаны; зак., каго-што.

1. Агнём або чым-н. гарачым, едкім, пякучым і інш. пашкодзіць скуру; абпаліць, прычыніць боль.

А. руку.

А. крапівой ногі.

2. перан. Уразіць, усхваляваць.

Рэзкае слова апякло сэрца.

|| незак. апяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абпа́льваць несов.

1. обжига́ть; опа́ливать, опаля́ть;

2. (сильно прокаливать — глиняные изделия) обжига́ть;

1, 2 см. абпалі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)