адба́віць, ‑баўлю, ‑бавіш, ‑бавіць; зак.

Аддзяліць, адняць, памяншаючы колькасць чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адбо́йны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для адбівання чаго‑н. Адбойны малаток.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адліўны́, ‑ая, ‑ое.

Прызначаны для адліву, сцёку чаго‑н. Адліўныя трубы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

захо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які гарантуе цэласць, захаванасць чаго‑н. Захоўная распіска.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зва́льшчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца звалкай чаго‑н. Звальшчык бярвення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зве́ршчык, ‑а, м.

Работнік па зверцы чаго‑н. з чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згаблява́цца, ‑блюецца; зак.

Зняцца пры габляванні (пра верхні слой чаго‑н.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здзіра́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па здзіранню чаго‑н. Здзіральшчык бяросты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́скрабкі, ‑бак; адз. няма.

Разм. Выскрабеныя рэшткі чаго‑н. Выскрабкі кашы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэпара́тар, ‑а, м.

Той, хто займаецца прэпараваннем чаго‑н., вырабляе прэпараты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)