пескаструме́нны, ‑ая, ‑ае.

Які дзейнічае або ажыццяўляецца пры дапамозе моцнага струменя пяску. Пескаструменны апарат. Пескаструменная апрацоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пілата́ж, ‑у, м.

Майстэрства кіравання самалётам або іншым лятальным апаратам, а таксама манеўраванне самалёта. Вышэйшы пілатаж.

[Фр. pilotage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плане́т, ‑а, М ‑неце, м.

Ручны або конны культыватар для апрацоўкі міжраддзяў агародных і іншых культур.

[Ад фр. planette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінадэтэкты́ў, ‑тыва, м.

Кінафільм, тэмай якога з’яўляецца раскрыццё злачынства, работа разведчыка або барацьба з замежнай разведкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінасе́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Сукупнасць усіх кінатэатраў, кінаўстановак у краіне або якой‑н. мясцовасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінка́н, ‑а, м.

Пладовае дрэва або куст сямейства рутавых, які пашыраны ва Усходняй Азіі. Японскі кінкан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

класіцы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Прыхільнік або прадстаўнік класіцызму (у 1 знач.); класік (у 2 знач.)

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

контраге́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Асоба або ўстанова, якія ўзялі на сябе пэўныя абавязкі па дагавору.

[Ад лац. contrahens, contrahentis — які дамаўляецца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кружа́ла, ‑а, н.

У будаўніцтве — драўляная або металічная дуга, на якой кладуць скляпенне, арку і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпо́й, ‑ю, м.

Метал або сплаў, які выкарыстоўваецца для злучэння пайкай металічных дэталей, вырабаў і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)