шанта́ж, -у́, м.

Запалохванне каго-н. пагрозай выкрыцця або паведамлення якіх-н. непажаданых звестак з мэтай вымагання чаго-н.

|| прым. шанта́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інвекты́ва, ‑ы, ж.

Кніжн. Рэзкае выступленне, выпад супраць каго‑, чаго‑н.

[Ад лац. invectiva oratio — лаянкавая прамова.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камплекта́цыя, ‑і, ж.

Забеспячэнне якога‑н. аб’екта поўным камплектам чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грэ́баванне, ‑я, н.

Адсутнасць павагі, пагардлівыя адносіны да каго‑, чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дазна́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Закончыць значанне, мечанне чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

захо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які гарантуе цэласць, захаванасць чаго‑н. Захоўная распіска.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зва́льшчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца звалкай чаго‑н. Звальшчык бярвення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зве́ршчык, ‑а, м.

Работнік па зверцы чаго‑н. з чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згаблява́цца, ‑блюецца; зак.

Зняцца пры габляванні (пра верхні слой чаго‑н.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здзіра́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па здзіранню чаго‑н. Здзіральшчык бяросты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)