Вярхо́ўнік (гіст.) ’начальнік, старшыня справы’ (БРС), укр. верховник, рус. верховник, ст.-рус. верховникъ, врьховникъ ’асоба, якая валодае вярхоўнай уладай, начальнік’; ’служка пры двары, дваровы’ (з XV ст.). Бел. лексема запазычана з рус. мовы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
спакусі́цца, -кушу́ся, -ку́сішся, -ку́сіцца; зак.
1. на што, чым і без дап. Быць прывабленым чым-н. спакуслівым.
Нехта спакусіўся на мае цукеркі.
2. з інф. і без дап. Не ўстаяць перад якім-н. жаданнем, спакусай, схіліцца да якога-н. дзеяння, справы.
С. паехаць на мора.
|| незак. спакуша́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прасачы́ць, -ачу́, -о́чыш, -о́чыць; -о́чаны; зак.
1. каго (што). Наглядаючы, сочачы, выявіць, высветліць.
П. за парушальнікам граніцы.
2. што. Вывучыць ва ўсёй паслядоўнасці (кніжн.).
П. развіццё якой-н. з’явы.
3. за чым. Праверыць, сочачы за ходам справы (разм.).
П. за выкананнем задання.
|| незак. прасо́чваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. прасо́чванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́блытаць сов., прям., перен. вы́путать;
в. пту́шку з сіла́ — вы́путать пти́чку из силка́;
в. з небяспе́чнай спра́вы — вы́путать из опа́сного де́ла
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
даты́чыцца несов. относи́ться; каса́ться;
гэ́та спра́вы не д. — э́то к де́лу не отно́сится;
гэ́та вас не д. — э́то вас не каса́ется
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вузкаве́дамасны, ‑ая, ‑ае.
Звязаны з адным якім‑н. ведамствам, з невялікай колькасцю ўстаноў, арганізацый. // перан. Які дбае толькі аб вузкіх інтарэсах, не звяртаючы ўвагі на стан агульнай справы. Вузкаведамасныя мэты.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абабіць (у 1–3 знач.).
•••
Абіваць парогі — шматразова паяўляцца дзе‑н., просячы або дамагаючыся чаго‑н.
Бокі абіваць — знаходзіцца дзе‑н. без справы; ацірацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кваліфікава́ны, ‑ая, ‑ае.
Які мае кваліфікацыю (у 2 знач.); умелы, вопытны. Кваліфікаваны рабочы. Кваліфікаваны ўрач. // Выкананы, зроблены ўмела, з веданнем справы. Кваліфікаваны пераклад. // Які патрабуе спецыяльных ведаў, падрыхтоўкі. Кваліфікаваная праца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пазаблы́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Заблытаць усіх, многіх або ўсё, многае. Пазаблытваць дрот. Пазаблытваць справы. □ Народ мой катаў падсцярог І пазаблытваў іх у петлях Лясных прасёлачных дарог. Аўрамчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тэхніцы́зм, ‑у, м.
Кніжн.
1. Празмернае захапленне тэхнічным бокам якой‑н. справы на шкоду яе сутнасці. Голы тэхніцызм.
2. Празмерны ўхіл у бок паказу тэхнікі, вытворчасці, машын у мастацкіх творах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)