кейфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; незак.

Разм. Аддавацца кейфу. Кейфаваць пасля абеду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падсіні́цца, ‑сініцца; зак.

Набыць сіняваты колер пасля падсіньвання. Бялізна добра падсінілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасляз’е́здаўскі, ‑ая, ‑ае.

Які бывае, адбываецца пасля з’езда. Першы пасляз’ездаўскі пленум.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасляпасяўны́, ‑ая, ‑ое.

Які бывае, адбываецца пасля сяўбы. Пасляпасяўная апрацоўка глебы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пастфа́ктум, прысл.

Кніжн. Пасля таго, як што‑н. ужо зроблена, адбылося.

[Ад лац. post factum — пасля зробленага.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пацяро́бкі, ‑аў; адз. няма.

Адходы, якія застаюцца пасля цераблення чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самакла́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Рама для ўкладвання тканіны пасля адбельвання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скарапло́дны, ‑ая, ‑ае.

Здольны даваць плады хутка пасля пасадкі. Скараплодная сліва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сырамало́тны, ‑ая, ‑ае.

Вымалачаны адразу пасля сушкі ў полі (пра збожжа).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заты́м, прысл.

1. Пасля гэтага, потым.

Зрабі, а з. хваліся.

2. У складзе злучніка мэты «затым каб».

Прыйшоў з., каб пагаварыць.

3. У складзе злучніка прычыны «затым што».

Адзінота мяне радавала яшчэ і з., што хацелася спакойна думаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)