Verbum

карані́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ні́цца; незак.

1. Пускаць карані.

2. у чым. Мець сваёй асновай, крыніцай.

Прычына караніцца ў іншым.

3. у кім-чым. Быць уласцівым каму-, чаму-н., знаходзіцца ў кім-, чым-н.

Любоў да малой радзімы караніцца ў кожным з нас.

згадзі́цца¹, згаджу́ся, зго́дзішся, зго́дзіцца; зак.

1. на што і з інф. Даць згоду (у 1 знач.) на што-н.

З. ехаць у камандзіроўку.

2. з кім-чым. Выказаць, пацвердзіць сваю згоду (у 2 знач.) з кім-, чым-н.

З. з думкай таварыша.

|| незак. згаджа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

кулём, прысл. (разм.).

1. Імкліва, перакульваючыся цераз галаву.

Паляцець к. з гары.

2. Стрымгалоў.

Кінуцца к. за кім-н.

зго́днік, -а, мн. -і, -аў, м. (пагард.).

Той, хто праводзіць згодніцкую палітыку з кім-н.

|| прым. зго́дніцкі, -ая, -ае.

абно́скі, -аў, адз. абно́сак, -ска, м. (разм.).

Падношанае кім-н. адзенне, абутак; рыззё.

Хадзіць у абносках.

Насіць чужыя а.

параўнава́цца, -ну́юся, -ну́ешся, -ну́ецца; -ну́йся; зак., з кім-чым (разм.).

Тое, што і параўняцца.

|| незак. параўно́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

пабаро́цца, -бару́ся, -бо́рашся, -бо́рацца; -бары́ся; зак., з кім.

Аказваць супраціўленне каму-н. у барацьбе на працягу якога-н. часу.

пала́дзіць, -ла́джу, -ла́дзіш, -ла́дзіць; зак., з кім.

Прыйсці да ладу, наладзіць узаемаразуменне, магчымасць сумеснага жыцця, дзейнасці.

П. з суседзямі.

шпег, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Тайны агент, які сочыць за кім-н., шпік².

|| прым. шпе́гаўскі, -ая, -ае.

раўнасі́льны, -ая, -ае.

Аднолькавы з кім-, чым-н. па сіле, магутнасці.

Раўнасільныя барцы.

Раўнасільныя арміі.

|| наз. раўнасі́льнасць, -і, ж.