Verbum

імкне́нне, -я, н.

1. гл. імкнуцца.

2. Настойлівая цяга, рашучая мэтанакіраванасць да чаго-н.; намеры, жаданні.

І. да запаветнай мэты.

І. да перамогі.

выбо́іна, -ы, мн. -ы, -бо́ін, ж.

1. Паглыбленне на паверхні чаго-н., выбітае ўдарам.

2. Яма на дарозе ад язды.

Дарога ў выбоінах.

вы́чарціць, -рчу, -рціш, -рціць; -рчаны; зак., што.

Зрабіць чарцёж чаго-н., вырабіць чарчэннем.

В. план дома.

В. схему.

|| незак. вычэ́рчваць, -аю, -аеш, -ае.

верхне... (а таксама верхня...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які размяшчаецца або ўзнікае ў верхняй частцы чаго-н., напр.: верхнедняпроўскі, верхнялужыцкі.

бакаві́на, -ы, мн. -ы, -ві́н, ж.

1. Бакавая частка чаго-н.

Б. армяка выгарала.

Б. судака.

2. Тое, што і бакавіца.

Б. кузава.

безудзе́льны, -ая, -ае.

Які не прымае ніякага ўдзелу ў чым-н.; абыякавы да ўсяго.

Безудзельныя адносіны да чаго-н.

|| наз. безудзе́льнасць, -і, ж.

абцярпе́цца, -цярплю́ся, -це́рпішся, -це́рпіцца; -цярпі́ся; зак. (разм.).

Звыкнуцца з чым-н. непрыемным, церпячы, прывыкнуць да чаго-н.

Спачатку было жудасна, а потым абцярпеўся.

адгаво́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Спасылка на што-н. з мэтай ухіліцца, адмовіцца ад чаго-н.

Ён знойдзе адгаворку.

аддале́нне, -я, н.

1. гл. аддаліць.

2. Даль, далёкая адлегласць; месца, якое знаходзіцца на значнай адлегласці ад чаго-н.

Дуб стаяў у аддаленні.

адда́ны, -ая, -ае.

Прасякнуты любоўю і вернасцю да каго-, чаго-н.

А. змагар.

Адданыя справе людзі.

Аддана (прысл.) працаваць.

|| наз. адда́насць, -і, ж.