Verbum

дакапа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. што. Скончыць кананне чаго‑н. Дакапаць бульбу. Дакапаць яму.

2. чаго. Накапаць дадаткова. Дакапаць буракоў.

3. што. Пракапаць да якога‑н. месца. Дакапаць канаву да дарогі.

дасадзі́ць, ‑саджу, ‑садзіш, ‑садзіць; зак., што.

Скончыць пасадку чаго‑н.; пасадзіць да пэўнага месца. Дасадзіць расаду. Дасадзіць градку да паловы. // і чаго. Пасадзіць у дадатак да пасаджанага раней. Дасадзіць дрэў у садзе.

ама́ль, прысл.

Мала чаго не хапае да чаго‑н., ледзь не.., каля, блізка, прыблізна каля... Лапата была старая, іржа амаль наскрозь праела жалеза. Самуйлёнак. Амаль без асаблівых прыгод дабраліся.. [Астап і Міколка] да горада. Лынькоў.

надлі́ць, надалей, надальеш, надалье; надальём, надальяце і надлію, надліеш, надліе; надліём, надліяце; пр. надліў, ‑ліла, ‑ліло; заг. надлі; зак., што з чаго.

Выліць частку вадкасці з чаго‑н. Надліць малако са шклянкі.

назапі́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

Запісаць вялікую колькасць каго‑, чаго‑н. Мне падабаюцца мелодыі, і я думаю аб тым, што варта купіць магнітафон, назапісваць музыкі і вечарамі пракручваць стужку. Навуменка.

накапці́ць, ‑капчу, ‑копціш, ‑копціць; зак.

1. без дап. Нарабіць копаці, дыму; накуродымець. Накапціла лямпа ў хаце.

2. што і чаго. Пакрыць копаццю што‑н. Накапціць шкло.

3. чаго. Тое, што і навэндзіць.

наката́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

1. Нанесці на паверхню чаго‑н. малюнак, узор і пад. пры дапамозе спецыяльных прыстасаванняў. Накатаць узор.

2. Разм. Хутка або наспех напісаць. Накатаць пісьмо.

накро́іць, ‑крою, ‑кроіш, ‑кроіць; зак., чаго.

1. Скроіць, выкраіць нейкую колькасць чаго‑н. Накроіць сарочак.

2. Нарэзаць лустамі, кавалкамі. Іван накроіў тоўстымі лустамі свежага хлеба і нецярпліва паклікаў бацьку з сяней. Брыль.

налаташы́ць, ‑ташу, ‑тошыш, ‑тошыць; зак., чаго.

Разм. Нарваць без разбору, псуючы і спусташаючы. Зглуміў [Юрась] націну ўсю на градках, Гуркоў мо’ з пуд налаташыў. Маеўскі. // Нарваць чаго‑н. захватамі. Налаташыць гароху. Налаташыць націння.

напераво́дзіць, ‑воджу, ‑водзіш, ‑водзіць; зак., каго-чаго.

Разм.

1. Перамясціць у іншае месца (знаходжання, працы, вучобы і інш.) у вялікай колькасці.

2. Патраціць, расходаваць без асаблівай карысці многа чаго‑н. Напераводзіць грошай.