падве́й I, -ве́ю м., бот. пуши́ца ж.
падве́й II, -ве́ю м.
1. миф. (злой дух, приносящий разрушения и болезни) подве́й;
2. уст. парали́ч
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
смо́лка I ж. (действие) смо́лка; см. смалі́ць I
смо́лка II ж. (ароматическая смола) смо́лка;
паху́чая с. — души́стая смо́лка
смо́лка III ж., бот. дрёма
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ма́точный в разн. знач. ма́тачны;
ма́точный куст бот., сад. ма́тачны куст;
ма́точный рой с.-х. ма́тачны рой;
ма́точный раство́р мин. ма́тачны раство́р.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пласти́нник м.
1. плот. пла́шачнік, -ку м.; пла́шкі, род. пла́шак мн., ед. пла́шка, -кі ж.; см. пласти́на 2;
2. бот., см. пласти́ночник;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гаро́шак, -шку м.
1. уменьш.-ласк. (к гаро́х) горо́шек;
2. бот. горо́шек;
паху́чы г. — души́стый горо́шек;
мышы́ны г. — мыши́ный горо́шек;
○ зялёны г. — зелёный горо́шек
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ато́жылак, -лка м
1. бот. (боковой побег на дереве) о́тпрыск, отро́сток, побе́г, па́сынок, волчо́к;
2. геол. (ответвление рудоносной жилы) отжи́лок;
3. перен. (потомок) о́тпрыск
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ко́цік I м.
1. зоол. ко́тик;
2. (мех) ко́тик
ко́цік II м., бот. (соцветие) серёжка ж.
ко́цік III м., уменьш.-ласк. ко́тик (к кот)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разда́цца сов., разг., в разн. знач. разда́ться; расши́риться;
бот на капыле́ ~да́ўся — сапо́г на коло́дке разда́лся;
ён прыкме́тна патаўсце́ў, ~да́ўся — он заме́тно потолсте́л, разда́лся
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фі́бра I ж., анат., бот., уст. фи́бра;
◊ усі́мі ~рамі душы́ — все́ми фи́брами души́
фі́бра II ж. (материал) фи́бра;
чамада́н з ~ры — чемода́н из фи́бры
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дурны́, ‑а́я, ‑о́е.
1. Разумова абмежаваны, тупы; неразумны. Дурная галава. □ Жылі тры браты: два разумныя, а трэці — дурны. Якімовіч. // Наіўны, неспрактыкаваны, нездагадлівы. Лявон важна сказаў: — Дурныя вы, могілкі — самае бяспечнае месца. Асіпенка. // Які выражае разумовую абмежаванасць, сведчыць аб дурасці. — Калі сустрэнеш папа на дарозе — не к дабру, — кажуць людзі. Міхалка плюе, нібы верыць у гэты дурны забабон. Бядуля. // Выпадковы, беспадстаўны. Дурны смех.
2. у знач. наз. дурны́, ‑о́га, м. Тое, што і дурань. Дурному закон не пісан. Прыказка.
3. Варты асуджэння; дрэнны, непрыемны. [Караневіч:] Была адна дурная гісторыя, пра якую мне не хочацца гаварыць. Крапіва. — Я гэта табе кажу для таго, каб ты зразумела мяне і не дакарала за мой дурны і недаравальны ўчынак. Лобан. / у знач. наз. дурно́е, ‑о́га, н. Дурное лезе ў галаву.
4. Цяжкі, благі. Нешта садніла сэрца ў Ганны, настрой дурны навяваўся на яе. Нікановіч.
•••
Дурны як бот; дурны як баран — пра разумова адсталага чалавека.
Дурным голасам гл. голас.
З дурнога розуму гл. розум.
Няма дурных! гл. няма.
Як на маю дурную галаву (мой дурны розум) гл. галава.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)