замілава́нне, -я, н.

Пачуццё пяшчоты да каго-, чаго-н., любаванне кім-, чым-н.

Слёзы замілавання.

Прыйсці ў з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аднака́шнік, -а, мн. -і, -аў, м., чый або з кім (разм.).

Таварыш па вучобе, па выхаванні.

Збор аднакашнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сле́дам, прысл.

Услед за кім-, чым-н., не адстаючы.

Ехаць с.

◊

Следам за дзедам (разм.) — па прыкладзе старэйшых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суіснава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; незак.

Існаваць адначасова ці сумесна з кім-, чым-н.

|| наз. суіснава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трыумфава́ць, -фу́ю, -фу́еш, -фу́е; -фу́й; незак.

Радавацца, весяліцца з прычыны перамогі над кім-н., поспеху ў чым-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жані́цца (з кім) несов. жени́ться (на ком);

◊ паку́ль ж., загаі́цца — до сва́дьбы заживёт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парыва́ць несов. порыва́ть;

п. адно́сіны з кім-не́будзь — порыва́ть отноше́ния с ке́м-л.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пі́ва ср. пи́во;

◊ п. не зва́рыш — (з кім) пи́ва не сва́ришь (с кем)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клапаці́цца, -пачу́ся, -по́цішся, -по́ціцца; незак.

1. па кім-чым, каля каго-чаго. Старанна і дбайна займацца чым-н.; працаваць над чым-н.; працаваць над чым-н.

К. па справе.

К. каля гаспадаркі.

2. без дап. і з дадан. Непакоіцца, турбавацца з выпадку чаго-н.

Гаспадыня пачала к., дзе каго пасадзіць.

3. аб кім-чым і пра каго-што. Праяўляць клопат аб кім-, чым-н.

К. пра ўнукаў.

|| зак. паклапаці́цца, -пачу́ся, -по́цішся; -по́ціцеся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карані́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ні́цца; незак.

1. Пускаць карані.

2. у чым. Мець сваёй асновай, крыніцай.

Прычына караніцца ў іншым.

3. у кім-чым. Быць уласцівым каму-, чаму-н., знаходзіцца ў кім-, чым-н.

Любоў да малой радзімы караніцца ў кожным з нас.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)