Verbum

пала́дый, ‑ю, м.

Хімічны элемент, метал серабрыста-белага колеру з групы плаціны, які прымяняецца ў якасці каталізатара.

[Лап. Palladium.]

базані́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Горная парода чорнага колеру, якая мае базальтавы састаў, апрача таго ўтрымлівае нефелін.

[Грэч. busanitēs — прабірны камень.]

кармі́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да карміну, уласцівы яму. // Ярка-чырвонага колеру, пунсовы. Кармінавая губная памада.

лазурко́вы, ‑ая, ‑ае.

Светла-сіні, колеру яснага неба. Чыстае лазурковае неба разгорнутым парасонам аднімала шырокія прасторы. Гартны.

магнеты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Мінерал чорнага колеру, які ўтрымлівае жалеза і валодае магнітнымі ўласцівасцямі; магнітны жалязняк.

іры́дый, ‑ю, м.

Рэдкі ў прыродзе хімічны элемент, цяжкі тугаплаўкі метал шаравата-белага колеру, блізкі да плаціны.

[Ад грэч. iris, iridos — радуга.]

ка́льцый, ‑ю, м.

Хімічны элемент, метал серабрыста-белага колеру, які ўваходзіць у састаў вапнякоў, мармуру і інш.

[Ад лац. calx, calcis — вапна.]

даламі́т, ‑у, М ‑міце, м.

Мінерал шаравата-белага колеру, які складаецца з вуглякіслых солей кальцыю і магнію.

[Фр. dolomite.]

туальдэно́р, ‑у, м.

Лёгкая баваўняная тканіна палатнянага перапляцення шэрага колеру для верхніх мужчынскіх рубашак, спецвопраткі і пад.

[Фр. toile de nord ад toile— палатно і nord — поўнач.]