ухвати́ть сов., прям., перен. ухапі́ць, схапі́ць; (уловить — ещё) злаві́ць, улаві́ць;
он ухвати́л меня́ за́ руку ён ухапі́ў (схапі́ў) мяне́ за руку́;
мы сра́зу же ухвати́ли его́ мысль перен., разг. мы адра́зу ж. ухапі́лі (схапі́лі, злаві́лі, улаві́лі) яго́ ду́мку;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
змата́ць сов.
1. смота́ть;
з. пра́жу — смота́ть пря́жу;
2. (отделить) отмота́ть, смота́ть;
з. паўклубка́ — отмота́ть (смота́ть) полклубка́;
3. перен. измота́ть, истрепа́ть;
хваро́ба яго́ зусі́м ~та́ла — боле́знь его́ совсе́м измота́ла (истрепа́ла);
○ з. ву́ды — смота́ть у́дочки;
з. не́рвы — измота́ть (истрепа́ть) не́рвы
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зні́зіцца сов.
1. (спуститься ниже) сни́зиться;
самалёт ~зіўся — самолёт сни́зился;
2. (уменьшиться) сни́зиться, пони́зиться; упа́сть;
тэмперату́ра ~зілася — температу́ра сни́зилась (пони́зилась, упа́ла);
3. (ослабиться, ухудшиться) пони́зиться;
4. (принизиться) умали́ться, сни́зиться;
значэ́нне яго́ рабо́ты не ~зілася — значе́ние его́ рабо́ты не умали́лось
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
канёк I, -нька́ м., в разн. знач. конёк;
разны́ к. упрыго́жвае дах — резно́й конёк украша́ет кры́шу;
◊ се́сці на свайго́ канька́ — сесть на своего́ конька́;
гэ́та яго́ к. — э́то его́ конёк
канёк II, -нька́ м. (для катания по льду) конёк
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ба́лаваць несов.
1. балова́ть, избало́вывать;
б. гасці́нцамі — балова́ть пода́рками;
2. (што) прост. игра́ть (с чем, чем);
~ваў нож і абрэ́заў па́лец — игра́л (с) ножо́м и поре́зал па́лец;
3. (каго) балова́ть (кого); потво́рствовать (кому);
ма́ці яго́ ба́луе — мать ему́ потво́рствует
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
умацава́цца сов., в разн. знач. укрепи́ться; (твёрдо обосноваться — ещё) утверди́ться; (стать прочным, надёжным — ещё) упро́читься;
бе́раг ~ва́ўся — бе́рег укрепи́лся;
праці́ўнік ~ва́ўся ў ле́се — проти́вник укрепи́лся (утверди́лся) в лесу́;
здаро́ўе ўмацава́лася — здоро́вье укрепи́лось;
яго́ стано́вішча ўмацава́лася — его́ положе́ние укрепи́лось (упро́чилось)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
даклі́кацца, ‑клічуся, ‑клічашся, ‑клічацца; зак., каго.
Разм. Клічучы, завучы, прымусіць адазвацца, прыйсці; дазвацца. Часам было цяжка яго [Стася] даклікацца. Гукаеш, гукаеш, а ён глядзіць на цябе і маўчыць. Шамякін. — Спіць. Як з ног зваліўся. Не дабудзішся, не даклічашся... Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дакто́рка і до́ктарка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Разм. Жанчына-ўрач. [Дачка нарадавольца] была ўжо не першай маладосці, працавала дакторкаю ў адной з земскіх бальніц. Колас. Вінцусь ураз пазнаў у жанчыне доктарку, што лечыць яго Зоську. Арабей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
акра́сіць, акрашу, акрасіш, акрасіць; зак., каго-што.
1. Тое, што і закрасіць.
2. Зрабіць весялейшым, цікавейшым (жыццё, існаванне). Для Алесіка.. [Лабановіч] купіў мультановую кашульку і паясок, бо шкада было закіданага хлапчука і хацелася чым-небудзь акрасіць яго жыццё. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ап’яні́ць, ‑ніць; зак., каго-што.
1. Прывесці да стану ап’янення; напаіць. Пах багуну ап’яніў чалавека.
2. перан. Прывесці да стану захаплення, узбуджанасці, экстазу. Слава ап’яніла яго. □ Застаецца ў памяці вобраз калгаснага брыгадзіра — рамантыка, якога расчуліла, ап’яніла вясна. Бярозкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)