эмансіпа́тар, ‑а, м.

Той, хто ажыццяўляе эмансіпацыю каго‑, чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жда́нкі, -нак (разм.).

Тое, чаго чакаюць, на што спадзяюцца.

Жданкі паесці — не дачакаўшыся, страціць надзею на чый-н. прыход, прыезд і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заве́шаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што чым.

Павесіць на ўсёй прасторы чаго-н.

З. двор бялізнай.

|| незак. заве́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зайздро́сціць, -о́шчу, -о́сціш, -о́сціць; незак., каму-чаму.

Зведваць пачуццё зайздрасці да каго-, чаго-н.

Зайздрошчу ўнукам сваім.

|| зак. пазайздро́сціць, -о́шчу, -о́сціш, -о́сціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закасі́ць, -кашу́, -ко́сіш, -ко́сіць; -ко́шаны; зак., што і чаго.

Косячы, перайсці мяжу, скасіць лішняе, што належыць іншаму.

|| незак. зако́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зачарава́нне, -я, н.

Чароўная сіла каго-, чаго-н., а таксама стан таго, хто адчувае на сабе такую сілу.

Навакольная прыгажосць выклікае з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зачэ́рпаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што і чаго.

Чэрпаючы, набраць якую-н. колькасць вадкасці.

З. вады.

|| незак. зачэ́рпваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кампле́кт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

Поўны набор, састаў каго-, чаго-н.

К. мэблі.

К. сурвэтак.

|| прым. кампле́ктны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капа́², -ы́, мн. ко́пы і (з ліч. 2, 3, 4) капы́, коп, ж.

Даўнейшая адзінка лічэння: шэсцьдзясят штук чаго-н.

К. снапоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клей, -ю, мн. кляі́, кляёў, м.

Ліпкае рэчыва для трывалага змацавання (склейвання) чаго-н.

Сталярны к.

|| прым. клеявы́, -а́я, -о́е.

Клеявая фарба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)