беражо́ны

1. прил., прич., в разн. знач. бережёный; см. берагчы́;

2. в знач. сущ. бережёный;

◊ ~нага і бог беражэ́ — посл. бережёного и бог бережёт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прые́мны

1. прия́тный;

п. пах — прия́тный за́пах;

~ная навіна́ — прия́тная но́вость;

2. (привлекательный) прия́тный, ми́лый;

п. чалаве́к — прия́тный (ми́лый) челове́к;

◊ ~нага сну — прия́тного сна

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

всеве́дущий

1. прил. усёве́дны;

2. сущ. усёвед, -да м., усёве́дны, -нага м.; усёзна́йка, -кі м. и ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

влюблённый

1. закаха́ны, улюбёны;

2. (увлечённый кем-, чем-л.) улюбёны;

3. сущ. закаха́ны, -нага м.; см. влюби́ться.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

миле́йший

1. превосх. ст. найміле́йшы; са́мы лю́бы;

2. (любезный — в обращении) сущ., уст., разг. шано́ўны, -нага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

окружа́ющее сущ. усё, што акружа́е; (окружение) акружэ́нне, -ння ср., навако́лле, -лля ср.; (окружающий мир) навако́льнае, -нага ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пья́ный

1. прил., прям., перен. п’я́ны;

2. сущ. п’я́ны, -нага м.;

◊

с пья́ных глаз з п’я́ных вачэ́й.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

согла́сный​II лингв.;

1. прил. зы́чны;

согла́сные зву́ки зы́чныя гу́кі;

2. в знач. сущ. зы́чны, -нага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Піяне́р ’чалавек, які ўпершыню пранік у недаследаваную краіну і пасяліўся там’, ’зачынальнік’ (ТСБМ). З польск. pionier ці з рус. пионер ’тс’, якія (у рус. — праз ням. Pionier) з франц. pionnier < pion першапачаткова ’пехацінец’ < нар.-лац. pedonem < pes, ped‑is ’нага’ (Фасмер, 3, 264; SWO, 1980, 572; Голуб-Ліер, 373; Банькоўскі, 2, 583).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

працаві́к, ‑а, м.

Разм. Той, хто многа працуе, працалюбівы чалавек. Дзе-ж гэта відана, каб .. чалавек сталы, працавік, руплівы гаспадар, раптам кінуў свой дом, сваю сям’ю, увесь набытак і павалокся ў свет? Колас. — Я працавік, нікому кепскага не рабіў, я пот ліў. Чорны. Дах над галавою і цяпло ў хаце кожнаму патрэбны. А хто робіць гэта? Нага брат працавік: цясляр і муляр. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)