ге́лій, ‑ю, м.

Хімічны элемент, самы лёгкі пасля вадароду хімічна інертны газ без колеру і паху.

[Ад грэч. hēlios — сонца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

срэбракры́лы, ‑ая, ‑ае.

З блішчастымі, колеру срэбра крыламі. Срэбракрылы самалёт. □ Чмелік срэбракрылы змоўк і сціх. Шушкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сфалеры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Мінерал, звычайна карычневага або чорнага колеру з алмазным бляскам; цынкавая падманка.

[Ад грэч. sphaleros — зманлівы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэ́рый, ‑ю, м.

Хімічны элемент, мяккі метал шэрага колеру, які лёгка акісляецца і гарыць па паветры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шляк, ‑а, м.

Палоска па краі тканіны іншага колеру або іншага ўзору. Абрус з сінім шляком.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вало́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Травяністая расліна сямейства складанакветных, якая расце ў жыце і іншых злаках і цвіце сінімі кветкамі; васілёк.

|| прым. вало́шкавы, -ая, -ае.

Валошкавыя вочы (сінія, колеру валошкі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́піна, -ы, мн. -ы, -пін, ж.

1. Месца, якое вылучаецца чым-н. на агульным фоне.

Лапіны сенажаці.

2. Пляма іншага колеру на поўсці жывёлы, пер’і птушкі.

3. Невялікі кавалак зямлі (разм.).

Мець лапіну зямлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аку́нь, -я́, мн. -і, -ёў, м.

Азёрна-рачная рыба сямейства акунепадобных зеленавата-жоўтага колеру з чорнымі папярочнымі палоскамі і чырванаватымі ніжнімі плаўнікамі.

|| прым. акунёвы, -ая, -ае.

Акунёвая юшка.

Акунёвыя (наз.) — гэта азёрна-рачная рыба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слі́ва, -ы, мн. -ы, сліў, ж.

Фруктовае дрэва сямейства ружакветных з невялікімі сакавітымі пладамі жоўтага, ліловага і іншага колеру з костачкай у сярэдзіне, а таксама плод гэтага дрэва.

|| прым. слі́вавы, -ая, -ае.

С. джэм.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шляк, -а́, мн. -і, -о́ў, м.

Палоска па краі тканіны іншага колеру або іншага ўзору.

Абрус з сінім шлякам.

|| памянш. шлячо́к, -чка́, мн. -чкі, -чко́ў, м.; прым. шлячко́вы, -ая, -ае.

|| прым. шляко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)