фотаперыяды́зм, ‑у, м.

Спец. Фізіялагічныя змяненні ў жывёл і раслін, звязаныя са зменай дня і ночы.

[Ад грэч. phos, phōtós — святло і periodos — абход, кругазварот.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эякуля́цыя, ‑і, ж.

Вывяржэнне семені, сакрэту семянных пузыркоў і прастаты ў самцоў жывёл і ў мужчын.

[Лац. ejaculor — выкідваю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цяля́/цялё, -ля́ці, мн. -ля́ты, -ля́т, н.

1. Дзіцяня каровы, а таксама самкі лася, аленя і некаторых іншых жывёл.

2. перан. Пра бязвольнага, занадта прастадушнага чалавека.

|| памянш.-ласк. цяля́тка, -а, н.

|| прым. цяля́чы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазвано́чнік, ‑а, м.

Асноўная частка шкілета ў чалавека і некаторых жывёл, якая складаецца з пазванкоў. Пазваночнік малпы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пле́ўра, ‑ы, ж.

Абалонка, якая пакрывае лёгкія і сценкі грудной поласці ў вышэйшых хрыбетных жывёл і чалавека.

[Грэч. pleurā — бок, рабро.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праме́жнасць, ‑і, ж.

Частка цела паміж заднепраходнай адтулінай і знешнімі палавымі органамі (у чалавека і пазваночных жывёл).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кастры́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., каго.

Вы́разаць (выраза́ць) палавыя залозы ў жывёл і чалавека; лягчаць.

[Лац. castrare.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ключы́ца, ‑ы, ж.

Парная трубчастая косць плечавога пояса чалавека і хрыбетных жывёл, якая злучае лапатку з грудзінай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сабады́ла, ‑ы, ж.

Расліна сямейства лілейных, настойка і адвар насення якой выкарыстоўваюцца супраць паразітаў жывёл і чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сперматазо́ід, ‑а, М ‑дзе, м.

Мужчынская палавая клетка чалавека, жывёл і некаторых раслін; жыўчык (у 2 знач.).

[Ад грэч. sperma — семя, zōon — жывёла і eidos — від.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)