асаро́міць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак., каго.

Паставіць у становішча, якое прымушае адчуць сорам, няёмкасць. [Патапавіч:] — Гэты мой сваток Саладуха асароміў усіх нас тым свінарнікам. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зацямне́ць, ‑ее; зак.

Вылучыцца сваім цёмным колерам, паказацца (пра што‑н. цёмнае). У гэты час перад гуртам дзяўчат і хлопцаў зацямнела некалькі постацей. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паржаве́ць, ‑ее; зак.

1. Стаць іржавым; заржавець. Гільзы яшчэ трохі паблісквалі, але бляск гэты быў цьмяны — яны паржавелі. Чыгрынаў.

2. Заржавець — пра ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасмутне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць смутным, смутнейшым; засмуціцца. Вера крадком азірнула .. [Казіка] і заўважыла, што гэты калісь бадзёры і вясёлы чалавек зараз пасмутнеў. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбира́ться

1. в разн. знач. разбіра́цца;

понача́лу я в э́том де́ле не разбира́лся спача́тку я ў гэ́тай спра́ве не разбіра́ўся;

э́тот аппара́т разбира́ется на ча́сти гэ́ты апара́т разбіра́ецца на ча́сткі;

2. страд. разбіра́цца; разгляда́цца;

э́тот вопро́с бу́дет на́ми разбира́ться сего́дня гэ́та пыта́нне бу́дзе на́мі разбіра́цца (разгляда́цца) сёння;

э́тот това́р бы́стро разбира́ется гэ́ты тава́р ху́тка разбіра́ецца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глумі́ць несов., разг. по́ртить; зря тра́тить; трави́ть;

гэ́ты краве́ц то́лькі глу́міць сукно́ — э́тот портно́й то́лько по́ртит сукно́;

г. лес — зря тра́тить лес;

г. пасе́вы — трави́ть посе́вы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

практы́чна нареч.

1. практи́чески;

п. гэ́ты прае́кт не́льга ажыццяві́ць — практи́чески э́тот прое́кт нельзя́ осуществи́ть;

2. практи́чно;

паста́віцца да чаго́-не́будзь п. — отнести́сь к чему́-л. практи́чно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цані́цца несов.

1. в разн. знач. цени́ться;

гэ́ты матэрыя́л до́рага цэ́ніцца — э́тот материа́л до́рого це́нится;

та́ленты высо́ка цэ́няцца — тала́нты высоко́ це́нятся;

2. страд. цени́ться; см. цані́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

князь, ‑я; мн. князі, ‑ёў; м.

1. Правадыр войска і правіцель вобласці ў феадальнай Русі. Маскоўскі князь. Полацкі князь.

2. Тытул, які перадаваўся ў спадчыну патомкам такіх людзей або прысвойваўся ўказам цара як ўзнагарода. // Асоба, якая мела гэты тытул.

•••

Вялікі князь — а) старшы з удзельных князёў у Старажытнай Русі; б) тытул сына, брата або ўнука рускіх цароў; асоба, якая мела гэты тытул.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гро́мче сравнит. ст.

1. нареч. гучне́й, галасне́й, мацне́й;

пой гро́мче спява́й гучне́й (галасне́й);

2. прил. гучне́йшы, галасне́йшы, мацне́йшы;

э́тот звук гро́мче гэ́ты гук гучне́йшы (галасне́йшы, мацне́йшы).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)