парцыя́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Частковы, які складае частку чаго‑н.

[Лац. partialis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пары́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для парання чаго‑н. Парыльны кацёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пашыра́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для пашырэння, расшырэння чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перабо́ршчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца перабіраннем, сартаваннем чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

правентылі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Зрабіць вентыляцыю чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размежава́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для размежавання чаго‑н. Размежавальныя знакі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распыля́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для распылення чаго‑н. Распыляльны апарат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэпрэзента́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Кніжн. Прадстаўнік каго‑, чаго‑н.

[Фр. représentant.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спарады́чнасць, ‑і, ж.

Непастаяннасць праяўлення, узнікнення чаго‑н. Спарадычнасць з’яў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

струга́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па апрацоўцы чаго‑н. струганнем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)