арудзяне́лы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які ператварыўся ў руду ў выніку насычэння тымі або іншымі металамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

архаі́ст, ‑а, М ‑сне, м.

Той, хто прытрымліваецца старадаўніх форм у літаратурнай або мастацкай творчасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

а́стма, ‑ы, ж.

Прыступы задышкі ў выніку хваробы сэрца або бронхаў. Бранхіяльная астма. Сардэчная астма.

[Ад грэч. asthma — задышка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астры́гчыся, астрыгуся, астрыжэшся, астрыжэцца; астрыжомся, астрыжацеся, астрыгуцца; зак.

Зрэзаць сабе валасы нажніцамі або машынкай; пастрыгчыся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аэразо́ль, ‑ю, м.

Безліч найдрабнейшых часцінак якога‑н. рэчыва, распыленых у газах або газападобным асяроддзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бату́т, ‑а, М ‑туце, м.

Спартыўны снарад у выглядзе стойкі з капронавай або металічнай сеткай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

або́рт, ‑у, М ‑рце, м.

Дачаснае спыненне цяжарнасці; самаадвольнае або наўмыснае ачышчэнне маткі ад плода.

[Ад лац. abortus — выкідыш.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вярблю́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Буйная аднагорбая або двухгорбая жвачная жывёліна пустынь і сухіх стэпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаро́хавішча, ‑а, н.

Поле, з якога сабралі гарох або на якім папярэдняй культурай быў гарох.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гідразбудава́нне, ‑я, н.

Збудаванне, прызначанае для выкарыстання вады або для абароны ад яе. Комплекс гідразбудаванняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)