Абі́да ’крыўда’ (русізм?) (Бяльк.), абідзіць, абіднік (Бяльк.), абіднік, абіджанне, абіждацца (Нас.). Апошняя форма сведчыць таксама аб рускай (царкоўнаславянскай) крыніцы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Аджджуба́сіць ’высцебаць’, гл. аддубасіць (Бяльк.). Гл. таксама аджджвічыць. Тут кантамінаваліся формы аддубасіць і аджджвічыць (Мартынаў, БЛ, 1972, 1, 18).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Выпраме́ньваць (БРС). Да прамень (гл.). Структурная калька рус. излуча́ть, таксама, як і выпраме́ньванне, калька рус. излуче́ние (Крукоўскі, Уплыў, 121).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ко́йкнуць ’памерці’ (Сцяшк. Сл.). Ад прасл. kojiti ’супакоіцца’. Суфіксацыя сведчыць аб аднаразовасці дзеяння. Магчыма, таксама кантамінацыя з кокнуць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Лапшу́к, лопшук ’маруда, нерашучы чалавек’, лапшун ’нязграба, недарэка’, лапун, лапунішчэ ’нягоднік, валацуга’ (ТС). Да лапах. Гл. таксама лапута, лапшакі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ліха́рдзікі (мн.) ’смажонкі’ (барыс., Жд. 2). Германізм. Параўн. ням. lecker ’апетытны, смачны’. Магчыма, запазычана праз ідыш. Гл. таксама лахардзікі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мо́лмон ’жоўты гарлачык, Nuphar luteum (L.) Sm.’ (ТС). З мо́мол ’белы гарлачык’ < укр. момич ’жоўты гарлачык’. Гл. таксама момель.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мішу́ліцца ’памыляцца, ашуквацца’ (Бяльк.), усх. мішэніцца ’тс’ (КЭС). Да абмішу́ліць (гл.). Параўн. таксама рус. мшел (гл. Фасмер, 3, 22).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Нядзьвач ’мядзведзь’ (Шаўцоў, Полымя, 1971, 10, 220). Відаць, з польск. niedźwiedź ’тс’, параўн. таксама niedźuryedź ’тс’ (Федар. 1, 195).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
По́клуска ’палка, якую клалі на воз, каб пашырыць яго плошчу’ (драг., Сл. ПЗБ). Параўн. таксама паклеска і по́пліска (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)