фонд, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Грашовыя сродкі або матэрыяльныя каштоўнасці дзяржавы, прадпрыемства і пад.

Ф. заработнай платы.

Залаты ф. (таксама перан.: лепшая частка чаго-н.).

2. Рэсурсы, запасы чаго-н.

Насенны ф.

Жыллёвы ф.

3. толькі мн. Каштоўныя паперы, якія даюць прыбытак.

Банкаўскія фонды.

|| прым. фо́ндавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цвік, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Металічны або драўляны стрыжань, завостраны на канцы, прызначаны для змацоўвання чаго-н.

Забіваць цвікі ў дошку.

2. перан., чаго. Самае значнае, галоўнае (разм.).

Ц. праграмы.

Ц. сезону.

|| памянш. цвічо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

|| прым. цвіко́вы, -ая, -ае і цвіка́рны, -ая, -ае.

Цвіковая прамысловасць.

Цвікарны цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кампло́т, ‑у, М ‑лоце, м.

Змова супраць каго‑, чаго‑н.

[Фр. complot.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дваі́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для дваення чаго‑н. Дваільная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

захронаметрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Правесці хропаметраж чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зго́ншчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца згонкай каго‑, чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

злуча́льнік, ‑а, м.

Прыстасаванне для злучэння чаго‑н. Злучальнік правадоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выключа́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для выключэння чаго‑н. Выключальны ключ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́траўшчык, ‑а, м.

Спец. Рабочы, які робіць вытраўку чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

габлява́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па апрацоўцы чаго‑н. габляваннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)