пераснасці́ць, ‑снашчу, ‑снасціш, ‑снасціць; зак., што.

1. Аснасціць нанава; змяніць аснастку. Пераснасціць судна.

2. Аснасціць усё, многае. Пераснасціць усе караблі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

браканье́р, ‑а, м.

Той, хто займаецца браканьерствам. А браканьер пускае ў ход усе забароненыя прылады лоўлі і нават узрыўчатку. Вірня.

[Фр. braconnier.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

матч-турні́р, ‑у, м.

Спартыўнае спаборніцтва, у якім усе ўдзельнікі (пры кругавой сістэме) сустракаюцца паміж сабой не менш двух разоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зачахлі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Пакрыць чахлом. Зачахліць гарматы. □ Ложкі, крэслы — усе хатнія рэчы Зачахліў [сусед], каб сынам зберагчы. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фалькло́р, ‑у, м.

Вусная народная творчасць. Усе вялікія пісьменнікі ставілі абавязковай умовай літаратурнай працы ведаць скарбніцу народнай творчасці — фальклор. «ЛіМ».

[Англ. folklore.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пая́зд ’воз з рысорным сядзеннем’, ’вясельны поезд — усе вазы з вясельнікамі’ (Касп.), дзярж. ’воз, павозка’ (Нар. сл.). З польск. pojazd ’тс’ < (ро)jeździć ’ездзіць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мага́р ’мяшэй італьянкі, Setaria italica L.’, ’npoca, Panicum italicum L.’ (ТСБМ; маг., Кіс.). Чэш. muhar, mohar, харв. muhar — усе з венг. mohar (Мацэнаўэр, Cizí sl., 258).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

наперечёт нареч.

1. (всецело, без исключения) усе́ да аднаго́ (да адно́й);

2. (немного) няшма́т;

таки́е лю́ди наперечёт такі́х людзе́й няшма́т.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прома́зать сов., в разн. знач. прама́заць;

прома́зать все ча́сти маши́ны прама́заць усе ча́сткі машы́ны;

прома́зать по во́лку прама́заць па во́ўку;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакры́шаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад пакрышыць.

2. у знач. прым. Вышчарблены, выкрышаны. Зубы ў.. [Петрыка] усе жоўтыя, пакрышаныя. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)