Схі́зма ’раскол, раздзел цэркваў’ (ТСБМ), ’адшчапенства’ (Некр. і Байк.), схізма́тык ’раскольнік, хто належыць да схізмы’ (ТСБМ). Ст.-бел. схизма ’ерась’ (Ст.-бел. лексікон), схизма, зхизма, схисма, сцызма ’рэлігійны раскол’ (1583 г.) са ст.-польск. schizma ’тс’ (XVI ст.) < лац. schisma ад грэч. σχίσμα ’раскол’ (Булыка, Лекс. запазыч., 181). Гл. таксама сызма.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
разделе́ние ср. раздзяле́нне, -ння ср., раздзе́л, -лу м.; падзе́л, -лу м.;
разделе́ние труда́ падзе́л пра́цы;
по разделе́ниям воен., спорт. па раздзяле́ннях;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гармо́нія, -і, ж.
1. Зладжанасць, узаемная адпаведнасць у спалучэнні чаго-н.
Г. гукаў.
Г. святла і ценю.
Г. інтарэсаў.
2. Раздзел тэорыі музыкі, вучэнне аб правільнай пабудове сугучнасцей у кампазіцыі (спец.).
|| прым. гармані́чны, -ая, -ае (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
арыфме́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.
1. Раздзел матэматыкі, які вывучае прасцейшыя ўласцівасці лікаў, выражаных лічбамі, дзеянні, што робяцца з імі.
2. перан. Тое, што і падлік (у 2 знач.; разм.).
Такая атрымліваецца а.
|| прым. арыфметы́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тапагра́фія, -і, ж.
1. Раздзел геадэзіі, які займаецца вывучэннем паверхні зямлі, сродкаў яе вымярэння і адлюстраваннем мясцовасці на планах або картах.
2. Паверхня і ўзаемнае размяшчэнне асобных пунктаў мясцовасці.
Т.
Магілёўскай вобласці.
Т. горада.
|| прым. тапаграфі́чны, -ая,-ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гальванатэ́хніка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.
Раздзел прыкладной электрахіміі, які займаецца пытаннямі асаджэння металу з раствору яго солей пад уздзеяннем электрычнага току.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гідрагра́фія, ‑і, ж.
Раздзел гідралогіі, які займаецца вывучэннем, апісаннем і нанясеннем на карту вод зямной паверхні (азёр, рэк, мораў, балот і пад.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гідраста́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
Раздзел гідрамеханікі, у якім вывучаюцца законы раўнавагі вадкасцей, а таксама законы раўнавагі апушчаных у іх цел.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лінгвагеагра́фія, ‑і, ж.
Раздзел дыялекталогіі, які вывучае тэрытарыяльнае распаўсюджанне тых элементаў мовы, якімі дыялекты гэтай мовы адрозніваюцца адзін ад другога; лінгвістычная геаграфія.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
радыяхі́мія, ‑і, ж.
Раздзел хіміі, які вывучае фізіка-хімічныя і хімічныя ўласцівасці радыеактыўных рэчываў, а таксама метады іх вылучэння, канцэнтравання і ачысткі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)