Verbum

даручэ́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Службовая асоба, што знаходзіцца пры кіраўніку і выконвае службовыя даручэнні.

дыферэнцыя́льны, -ая, -ае.

1. гл. дыферэнцыял.

2. Розны, неаднолькавы пры розных умовах.

Дыферэнцыяльная рэнта.

Д. тарыф.

легкапла́ўкі, -ая, -ае (спец.).

Які плавіцца пры параўнальна невысокай тэмпературы.

Л. метал.

|| наз. легкапла́ўкасць, -і, ж.

ляшчо́ткі, -так.

Дошчачкі, лубкі, якія выкарыстоўваюцца пры пераломах касцей.

Рука ў ляшчотках.

|| прым. ляшчо́тачны, -ая, -ае.

стэнагра́фія, -і, ж.

Спосаб хуткага запісу вуснай мовы пры дапамозе асобых знакаў.

|| прым. стэнаграфі́чны, -ая, -ае.

сып, -у, м.

Дробныя плямкі ці прышчыкі, якія з’яўляюцца на целе пры некаторых хваробах.

Алергічны с.

тапля́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Бервяно, палена, якое затанула пры сплаве.

Рэчка завалена таплякамі.

на¹, прыназ.

I. з В і М.

1. Ужыв. пры абазначэнні месца ці прадмета, на паверхні якога знаходзіцца хто-, што-н. або куды накіраваны рух, дзеянне.

На стале.

Напісаць на паперы.

Легчы на ложак.

Выйсці на паляну.

2. Ужыв. пры абазначэнні месца або часу дзеяння, а таксама асобы ці прадмета, якія з’яўляюцца аб’ектам дзеяння.

Ісці на працу.

Запланаваць сустрэчу на вечар.

Затрымаць погляд на субяседніку.

Вынесці пытанне на агульны сход.

II. з В.

1. Ужыв. пры абазначэнні тэрміну, прамежку часу.

Запас на зіму.

Спазніцца на гадзіну.

2. Ужыв. для абазначэння прадмета, які з’яўляецца прыладай, інструментам, сродкам для якога-н. дзеяння.

Узяць на буксір.

Зашпіліць на ўсе гузікі.

3. Ужыв. пры абазначэнні колькасці, меры, якія вызначаюць межы чаго-н.

Наваколле відаць на пяць кіламетраў.

Работы на гадзіну.

4. Ужыв. пры ўказанні на мэту, прызначэнне якога-н. дзеяння, прадмета.

Спяшацца на дапамогу.

Сабрацца на вячэру.

Лес на будоўлю.

5. Ужыв. пры абазначэнні спосабу дзеяння, стану.

Расказваць на памяць.

Паверыць на слова.

Зрабіць на свой густ.

III. з М.

1. Ужыв. пры абазначэнні спосабу ўтварэння дзеяння або характару выяўлення працэсу.

Поўзаць на карачках.

Усё рабіць на хаду.

2. Ужыв. для абазначэння прадмета, пры дапамозе якога ўтвараецца дзеянне.

Смажыць на алеі.

Рухавік працуе на бензіне.

3. Пры паўтарэнні назоўнікаў паказвае на наяўнасць вялікай колькасці чаго-н. (разм.).

Лата на лаце.

Калдобіна на калдобіне.

по́ручань, -чня, звычайна мн. -чні, -чняў, м.

1. На трапах, на лесвіцах, на бартах суднаў, пры дзвярах вагонаў — прут, брусок, рэмень, за які трымаюцца рукой пры спуску, пад’ёме.

Трымацца за п.

2. Апора для рук у крэсле, калясцы і пад.

Крэсла з поручнямі.

дэзынфе́кцыя, -і, ж.

Абеззаражванне, знішчэнне хваробатворных мікробаў пры дапамозе спецыяльных сродкаў.

Правесці дэзынфекцыю.

|| прым. дэзынфекцы́йны, -ая, -ае.