углу́бка ж., горн., разг. паглыбле́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпур горн., техн. шпур, род. шпу́ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

атрыбу́т, ‑а, М ‑буце, м.

1. Неабходная, істотная, неад’емная ўласцівасць прадмета або з’явы, у адрозненне ад выпадковых, мінучых. Рух ёсць атрыбут матэрыі.

2. Пастаянная прыналежнасць, характэрная прыкмета. У кутку над тумбачкай прыцягвалі ўвагу размешчаныя ў строгім парадку сцяг, барабан і горн — слаўныя піянерскія атрыбуты. Краўчанка.

3. Тое, што і азначэнне (у 2 знач.).

[Ад лац. attributum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адбо́йка ж., горн. отбо́йка;

а. ву́галю — отбо́йка угля́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыру́блівацца несов., страд., плотн., горн. прируба́ться; см. прыру́бліваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нарубі́ць сов., горн. наруби́ть;

н. ву́галю — наруби́ть у́гля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

доруба́ть несов.

1. дасяка́ць;

2. плот., горн. дару́бліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

доруби́ть сов.

1. дасячы́;

2. плот., горн. дарубі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дору́бливать несов.

1. дасяка́ць;

2. плот., горн. дару́бліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нару́бленный

1. насе́чаны, мног. панасяка́ны;

2. горн. нару́блены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)