горн, -а, мн. го́рны, -аў, м.

Медны духавы інструмент для падачы сігналаў.

Горны зайгралі адбой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

горн м., горн.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

горн​II (сигнальный) горн, род. го́рна м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

горн​I (кузнечный) го́ран, -рна м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

горн, ‑а, м.

Медны духавы музычны інструмент для падачы сігналаў. Горн пераліўны Дзяцей будзіць рана. Нядзведскі. Зноў горн наш іграе, На збор заклікае; Хутчэй на лінейку ідзём. Журба.

[Ням. Horn — рог.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Горн м das Kap (-s) Hoorn

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Горн ’музычны інструмент’ (БРС). Рус. горн, укр. горн. У рус. мове запазычанне з ням. Horn у XIX ст. Бел. і ўкр. словы ўзяты з рус.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

горн

(ням. Hom = рог)

медны духавы музычны інструмент для падачы сігналаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

bugle [ˈbju:gl] n. горн; рог

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

го́ркнуць, ‑не; пр. горн, ‑ла; незак.

Псуючыся, станавіцца горкім; гарчэць. Масла горкне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)