◎ Ко́злікі 1 ’рдзест’ (ТС). Параўн. козлік (гл.).

◎ Ко́злікі 2 ’заплеценыя валасы’ (Ян.). Магчыма, да казелю (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нацяга́ць сов., в разн. знач. натаска́ть;

н. галля́ — натаска́ть хво́росту;

н. за валасы́ — натаска́ть за во́лосы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыліза́ць сов., в разн. знач. прилиза́ть;

ко́шка ~за́ла шэрсць — ко́шка прилиза́ла шерсть;

п. валасы́ — прилиза́ть во́лосы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыгрэ́бці, ‑грабу, ‑грабеш, ‑грабе; ‑грабём, ‑грабяце; пр. прыгроб, ‑грэбла; заг. прыграбі; зак., што.

1. Зграбаючы, прысунуць да чаго‑н., сабраць каля чаго‑н. Прыгрэбці сена да стога. // Грабучы, прыкрыць што‑н.

2. Разм. Прыгладзіць, прычасаць збольшага (валасы). [Макарчык] кінуў шапку на крэсла і пяцярнёй прыгроб кудлатыя валасы. Адамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адрасці́, ‑сце; зак.

Вырасці зноў пасля таго, як было зрэзана, падстрыжана (пра валасы, расліны і пад.). Як толькі парасткі крыху падняліся, Маня асцярожна адрэзала іх вострым нажом.. Праз нейкі час парасткі адраслі зноў. Якімовіч. Марына змянілася. Валасы на яе галаве адраслі і пагусцелі, вочы сталі вялікія. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падву́снікі, ‑аў; адз. падвуснік, ‑а, м.

Валасы па вуглах губ, якія з’яўляюцца прадаўжэннем вусоў. Адпусціць вусы з падвуснікамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасурмі́ць, ‑сурмлю, ‑сурміш, ‑сурміць; зак., што.

Пафарбаваць, пачарніць (бровы, вусы і пад.) сурмой (у 2 знач.). Пасурміць валасы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кучара́віць, ‑раўлю, ‑равіш, ‑равіць; незак., каго-што.

Рабіць кучаравым. Кучаравіць валасы. □ Вецер, вецер гне калоссе, кучаравіць сенажаць... Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сурмі́цца, сурмлюся, сурмішся, сурміцца; незак.

Уст.

1. Фарбаваць сабе сурмой валасы, бровы і пад.

2. Зал. да сурміць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ві́цца, ую́ся, уе́шся, уе́цца; уёмся, уяце́ся, ую́цца; ві́ўся, віла́ся, віло́ся; ві́ся; незак.

1. Расці завіткамі.

Хмель уецца вакол дрэва.

Валасы ўюцца.

2. Рабіць звілістыя рухі або мець звілісты напрамак.

Паміж гор вілася рэчка.

3. Лятаючы, кружыцца.

Пчолы ўюцца роем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)