◎ Ко́злікі 1 ’рдзест’ (ТС). Параўн. козлік (гл.).

◎ Ко́злікі 2 ’заплеценыя валасы’ (Ян.). Магчыма, да казелю (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прыліза́ць сов., в разн. знач. прилиза́ть;

ко́шка ~за́ла шэрсць — ко́шка прилиза́ла шерсть;

п. валасы́ — прилиза́ть во́лосы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нацяга́ць сов., в разн. знач. натаска́ть;

н. галля́ — натаска́ть хво́росту;

н. за валасы́ — натаска́ть за во́лосы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адрасці́, ‑сце; зак.

Вырасці зноў пасля таго, як было зрэзана, падстрыжана (пра валасы, расліны і пад.). Як толькі парасткі крыху падняліся, Маня асцярожна адрэзала іх вострым нажом.. Праз нейкі час парасткі адраслі зноў. Якімовіч. Марына змянілася. Валасы на яе галаве адраслі і пагусцелі, вочы сталі вялікія. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыгрэ́бці, ‑грабу, ‑грабеш, ‑грабе; ‑грабём, ‑грабяце; пр. прыгроб, ‑грэбла; заг. прыграбі; зак., што.

1. Зграбаючы, прысунуць да чаго‑н., сабраць каля чаго‑н. Прыгрэбці сена да стога. // Грабучы, прыкрыць што‑н.

2. Разм. Прыгладзіць, прычасаць збольшага (валасы). [Макарчык] кінуў шапку на крэсла і пяцярнёй прыгроб кудлатыя валасы. Адамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кучара́віць, ‑раўлю, ‑равіш, ‑равіць; незак., каго-што.

Рабіць кучаравым. Кучаравіць валасы. □ Вецер, вецер гне калоссе, кучаравіць сенажаць... Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падву́снікі, ‑аў; адз. падвуснік, ‑а, м.

Валасы па вуглах губ, якія з’яўляюцца прадаўжэннем вусоў. Адпусціць вусы з падвуснікамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасурмі́ць, ‑сурмлю, ‑сурміш, ‑сурміць; зак., што.

Пафарбаваць, пачарніць (бровы, вусы і пад.) сурмой (у 2 знач.). Пасурміць валасы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сурмі́цца, сурмлюся, сурмішся, сурміцца; незак.

Уст.

1. Фарбаваць сабе сурмой валасы, бровы і пад.

2. Зал. да сурміць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капа́¹, -ы́, мн. ко́пы і (з ліч. 2, 3, 4) капы́, коп, ж.

1. Сена, снапы, складзеныя конусам.

Атава ў копах.

2. перан. Пра густыя пышныя валасы.

К. валасоў.

|| памянш. ко́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)